طحین

معنی کلمه طحین در لغت نامه دهخدا

طحین. [ طَ ] ( ع اِ )آرد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). دقیق. گندم ِ آس شده.

(طَ ) [ ع . ] (اِ. ) آرد، گندم رقیق .

آرد.

آرد
۱ - آرد رقیق . ۲ - گندم آس شده .

آرد، گندم رقی

چرخ گردان بر زمین گویی دو سنگ آسیاست در میان هر دو روز و شب دل مردم طحین

استخوانهای فرنگان بر در انطاکیه زیر پای و دست اسبان سپه‌ گردد طحین