طبیعت گرایی

در سال ۴۴۹ شورای دوم افسوس توسط دیوسکوروس اسکندری که تحت تأثیر انکار تک‌طبیعت گرایی توسط ائوتوخس بود، فراخوانده شد. این شورا که با حضور شمار زیادی از راهبان مصری برگزار شد، افزون بر این که ائوتوخس را به مقام خود بازگرداند، اوزبیوس، دومنوس و فلاویان را که مخالفان اصلی او بودند، عزل کرد. این قضاوت در تضاد آشکار با عقیده لئون (اسقف رم) بود که با عدول از سیاست خلف خود، سلستین، نامه‌ای شدید اللحن در حمایت از تعلیم دو طبیعت و یک شخص به فلاویان نوشته بود.

خلقیدونی‌ها یاد ائوتوخس را زنده نگه داشتند و تا مدتی قبل، غیر خلقیدونی‌هایی را که خلقیدونی‌ها را به نسطوری و دوطبیعت گرایی متهم می‌کردند، ائوتوخسی می‌نامیدند.