طبی

بجز جانان نبد چیزی حقیقت فنا گشته عیان عین طبیعت

نمیدانند در عین طبیعت فتاده دور گشته از حقیقت

طبیعت را ز خود دوری ده ای یار همان خود را ز عادتها نگهدار

دهان گشاید تن تا بگویدت رفتم طبیب آید و بندد بر او ره گفتار

و آنکه را اندیشهٔ عقلی بود گوید طبیب باید این را از غذا جستن نکوتر داشتن

در باغ طبیعت بفشردیم قدم را چیدیم و گذشتیم،گل شادی و غم را

تو گر از چاه طبیعت بدر آئی بیرون یوسف مملکت مصری و صاحب جاهی

گر طبیبانه به بالین من آیی چه عجب ناز پرداختی اکنون به نیاز آمده‌ای

نظر کن آب را نورِ حقیقت که انسان داد منشور طبیعت

خیز ای طبیب نادان! ترک معالجت کن من درد عشق دارم درمان نمی پذیرم