طبل زن

ای طبل زنان نوبت ما گشت بکوبید وی ترک برون آ که به خرگاه رسیدیم

لازم که قضا طبل زنان می رود آخر تقدیر به هر سو که نهاده است قدم را

در عید بهار، ابر برافشاند گلابی وان رعد بران اوج هوا، طبل زن آمد

گر چرخ زنم گرد تو خورشید زنم ور طبل زنم نوبت جاوید زنم

جام می الست خود خویش دهد به مست خود طبل زند به دست خود باز دل پریده را

بهر خبر صلح چه زد صور سرافیل نی طبل زند بر سر و نی سینه زند کوس

چه طبل زنی که طبل با شور و شر است زان طبل همی زند که آن خواجه کر است