طبایع

طبایع محو شد از دیدن او را گذشت از پردهٔ دل تو بتو را

ایا آن کس که عالم را طبایع مایه پنداری نهی علت هیولا را که آن ایدون و این ایدون

محبت نمی‌زاید اکنون طبایع کز این چار زن مردزایی نبینم

خلایق بر خلافند از طبایع یکی عطار ودیگر باز کناس

طبایع چه داند همی نیک و بد ستاره نداند روان و خرد

اعتدالست التفانش مر طبایع را نگر کار ناید زان طبایع کو بماند ز اعتدال