طایر

فضای ملک عبودیت تو صحرا نیست که همچو طایر قدسش هزار جانورست

تاب فروغ رخت دیده کی آرد کزان طایر اندیشه را سوخت چو پروانه بال

صد مرغ دل از تیغ جفایت بر خاک افتاده بسان طایر خورده خدنگ

تو کیستی و من کیم این صحبت ما چیست؟ بر شاخ من این طایرک نغمه سرا چیست؟

پرید طایر اقبال خاکیان جائی که همچو بیضه فلک زیر پر گرفت امروز

به رنگ‌گردباد آن طایر وحشت پر و بالم که هم در عالم پرواز بستند آشیانش را

صفایی طایر دل را بیاموز سراندر زیر بال و پر کشیدن

بادا درنگ مرغ سعادت بنام تو چندانکه هست طایر افالک را درنگ

سر طایر از ننگ در خون کشید دو کتف وی از پشت بیرون کشید

مرغان خوش نوای گلستان خاطرت با طایران عالم جان در مناقره