طالع

بر کس آزار من مبارک نیست اینقدر دیده‌ام ز طالع خویش

دلم را جز پریشانی نصیبی نیست در عالم به این طالع، گرفتم کیمیا داند، چه خواهد شد

یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم

عقرب نهند طالع ری من ندانم آن دانم که عقرب تن من شد لقای ری

عجب از طالع فیروز خویشم که در بر قد دلبر دارم امشب

دیدم به طالع خود عشق آمد اختیارم این داغ ناامیدی بر اختیار من چه

هر که نخل بلند طبع مرا دید، از اقتضای طالع پست،

خورشید تو طالع است و من محرومم طالع چو مدد نمیکند من چکنم؟

هرآنکه روی چو ماهت ندید در همه عمر به جان دوست که در طالعش وبالی هست

پرده از عارض برافکندی که من ماه توام وه که دارد کوکب طالع بدین فرخندگی