طار

به یاد خنده لعل تو آنقدر نالد رود ز دیده بسی اشک او قطار قطار

جز فنائی نیست چون می‌بنگرم آنچه از وی قسم عطار آمدست

عطار تو خویشتن نگه دار از آفت خویشتن نمایی

گفتم: نه، آقا! با اتوبوس و قطار و هواپیما.»

جانا تو بنیکویی فریدی وین زلف چو عنبر تو عطار

از هر طرف که میگذری در گذر گهند غیر از ولی مبین که نرانندت از قطار

کجا افتادی ای عطار آخر فرو مگذار آن اسرار آخر

بارگاه کسری ار در هفت کشور طاق بود طاق ایوان تو جفت طارم شش طاق بود

چون نماند پندارم من بماندم بی من نیست آگهی زانگه ذره‌ای ز عطارم

در مجمر دماغ و دل او بهر نفس عطار طبع مشک بر آتش کند نثار

امامزاده احمد و محمد طارس مربوط به سدهٔ ۸ ه.ق است و در شهرستان فیروزکوه، روستای طارس واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۰ آذر ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۲۹۳۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

وای اگر بر عکس بودی این مطار پیش تو گلزار و پیش خویش راز