ضمایر

انتخاب یک نوع از عبارات ارجاعی، از بین سایرین، تا حد زیادی بر این اساس است که چه چیزی را گوینده فرض می‌کند که شنونده پیش از این می‌دانسته است. در زمینه‌های بصری مشترک، آن ضمایری که عملکردشان به عنوان عبارات اشاره‌ای است (برای مثال، «این را بگیر»، «به او نگاه کن»)، برای یک ارجاع موفق ممکن است کافی باشد، اما جایی‌که هویت پیچیده‌تر باشد، عبارات اسمی پیچیده‌تری را بکار می‌گیرند. (برای مثال، «آن خارجی با نگاه مسخره را بیاد داری؟»)

ترتیب واژگان در اسپانیایی به صورت نهاد- -فعل-مفعول است؛ گرچه همانند دیگر زبان‌های رومی جابه‌جایی اجزای جمله در معنای جمله خللی وارد نمی‌کند و امکان‌پذیر است. اسپانیایی همچنین یک زبان «ضمیرانداز» یا «بدون نهاد» است، به این معنا که ضمایر فاعلی اگر از نظر کاربردشناسی نالازم باشند، حذف‌شدنی هستند.

هنگامی که فقط در مورد یکی از آنها (اسم) صحبت می‌کنیم به چیزی به صورت مفرد و هنگامی که در مورد بیشتر از یک مورد صحبت می‌کنیم به عنوان جمع اشاره می‌کنیم. مفرد شکل اسمی است که معمولاً وقتی اسمی را در فرهنگ لغت جستجو می‌کنید پیدا می‌کنید. همانند زبان انگلیسی، اسامی در فرانسه شکل خود را به صورت جمع تغییر می‌دهند. صفت‌ها، حروف تعریف و ضمایر نیز تحت تأثیر مفرد یا جمع بودن اسم قرار می‌گیرند. به خاطر داشته باشید که باید از کلمه مناسب برای اسم و با توجه به جنسیت اسم فرانسوی استفاده کنید.

ای‌کز هوای مدح تو در حالتند و رقص افکار در ضمایر و ابکار در حجال

باقالیم هنر خسرو دانش سپهی آگه از سر ضمایر بهمان یک نگهی

دیگری گفت: «همچنین است، وقوف بر اسرار و اطلاع بر ضمایر صورت نبندد، لکن اگر این گوشت در منزل او یافته شود هر آینه هرچه در افواه است از خیانت او راست باشد.» دیگری گفت: «به دانش خویش مغرور نشاید بود، که غدار هرگز نجهد، چه خیانت به هیچ تأویل پنهان نماند.»

به سخن دیگر اشاره شیوهٔ ارجاع توسط عبارت‌هایی است که معنای خود را از درون بافت متن بدست می‌آورند. واژه‌ها زمانی اشاره‌ای هستند که معنای آن‌ها بسته به زمان و مکان تغییر کند. ضمایر شخصی (من، تو، او ....) عبارت‌های زمانی (حالا، دیروز ، ...)، و عبارت‌های مکانی (اینجا، آنجا،...) از جمله عبارت‌های اشاره‌ای هستند.

بر حقایق در ضمایر تنگ بودی جایگاه بر خلایق در معابر ضیق جستی رهگذار

بخش عمده ای از این نظریه به مواردی متمرکز است که کلمات یا عبارات یک جنسیت را ایجاد می کنند ، به طور معمول زنان ، در مقایسه با جنس دیگر تحت سلطه یا نامرئی قرار می گیرند. مشهورترین نمونه ها ضمیر "او" یا کلمه "مرد" است. فیلسوفان زبان فمینیسم استدلال می کنند که این کلمات با استفاده از آنها برای اشاره به مردان و زنان ، در نامرئی جلوه دادن زنان نقش دارند. این واقعیت که ضمایر یا کلمات مربوط به جنسیت نر را می توان برای اشاره به جنسیت زن نیز استفاده کرد ، نشانگر چگونگی سلطه پذیری مرد و تملک زن بودن است.

ضمایر را به علم غیب دانا خلایق را خداوند توانا

چنان دانا که بودی بر ضمایر بی سخن آگه چنانعالم که کردی صحبت از ماضی و مستقبل

دگر مشرف که باشد بالضمایر دهد حق اطلاعش بر سرائر

و خاموشی بر دو قسمت بود خاموشی ظاهر بود و خاموشی ضمایر بود، خداوند توکّل دلش خالی بود از تقاضاء روزی و عارف را دلش خاموش بود اندر مقابلۀ حکم بنعت وفاق، این بنیکوئی صنع او ایمن باشد و آن دیگر بجملۀ حکم او قانع بود و اندرین معنی گفته اند:

سخنی ز نسر طایر طلبیدم از ضمایر که عجب در آن چمن‌ها که ملک بود پریدی

مکثت عشرین سنة لا یعرض فی سری ذکر الاکل حتی یحضر محمد بن زبرقان گوید، که بوعلی رودباری گفت که الطرف: طهارة الضمایر، والحیا خوف السرایر و حسین بن احمد الفارسی گوید، که بوعلی رودباری٭ گفت: علامة اعراض اللّه عن العبدان یشغله بما لا ینفعه. بوجعفر گوید، محمد بن احمد للنجار که بوعلی رودباری گفت: