ضعیف

کرده بیماری مرا نوعی ضعیف و ناتوان کاین تن رنجور، پنداری که هرگز جان نداشت

دو ضعیفیم من و سایه در آنراه شدن گه منم باز پس از سایه و گه سایه ز من

خلق او مایهٔ ظریفانست عدل او دایهٔ ضعیفانست

هر چه از جان کاستم افزود بر جسم ضعیف هر چه کم گردید ازاخگر به خاکستر فزود

هم او گوید قدرت آشکار است و چشمها گشاد است ولیکن دیدار ضعیف است.

به روز ِ معرکه ایمِن مشو ز خصم ِ ضعیف که مغز ِ شیر برآرد چو دل ز جان برداشت

چو دید زاری آن زن مهیمن علام بدان ضعیفه همانا شد این چنین الهام

شیخ گفتا که ای به فهم لطیف از چه روی چنین ضعیف و نحیف

به بویی قانعم فیّاض از گلزار وصل او که این مور از ضعیفی دانه از خرمن نمی‌داند

اول ضعیف و زار نمودی به چشم من وآخر بدیدمت که عجب پهلوانیا