ضرع

به تضرع کله فقر ز سر برداریم پادشاهانه همه تاج و کمر تازه کنیم

آن خبر ده مرا تضرع کرد که مرو مرمرا بمان مهمان

نیاز و عجز و تضرع ز عاشق زار است میان عاشق و معشوق فرق بسیار است

چون تضرع را بر حق قدرهاست وآن بها که آنجاست زاری را کجاست

چو با تیغ تضرع رو به سویم کرد دانستم که تابد پنجهٔ خورشید را نیروی زاری‌ها

گر هست بر دل تو غباری ز کار من آورده ام دعا و تضرع نثار تو

آن دست بر تضرع و این روی بر زمین آن چشم بر اشارت و این گوش بر ندا