ضحکه

اگرچه معنی آدمی را به چشم ندیدی از افعال و اقوالش شناختی و می‌گویی که در او جوهری است که اینهمه از او می‌آید چرا با خود نگویی که «خدا نیز چنین ذاتی است که هرچه دیدم و خواهم دیدن همه صنع و آفریدهٔ اوست» پس دایم خدای تعالی را از همه پیداتر می‌بین و مگو که نمی‌بینم. اگر غیر این دانی و بینی مثلش چنان باشد که کس در باغ گوید که برگ را می‌بینم و باغ را نمی‌بینم؛ موجب مضحکه باشد.

استغفر‌الله این سخنان هزل و مضحکه‌ست رزاق جود همت مردانه شماست

در عهد تو شهباز بود مضحکهٔ‌کبک وز عدل تو ضرغام بود مسخرهٔ زنگ

ادهم مضحکه، برده ای سیاه بود، والی فرمان داده بود که مردم برای نماز استسقا بیرون روند و همگی سیاه به تن داشته باشند. ادهم، عریان به مصلی رفت.

دور از فهم خسیسان شده نزدیک دران که شود مضحکه چون لهجه هندوستانی

اول مه عمر یک دم یافته ضحکهٔ عالم شده غم یافته

که رود کرد ز عدوان ببر حجت حق آن سیه روی پی مضحکه سرگین به طبق

امام بی دین باشد فضیحت محراب چنانکه مفتی بی علم ضحکه منبر

چنو خری چه کند در میان اهل خرد اگر نه کار جهان هزل و ضحکه و عبث است

ندانستند پنداری که با سلطان کسی کوشد که باشد ضحکهٔ‌ گردون و باشد سخرهٔ شیطان