ضاحک

و روی انّ النبی (ص) ما رؤی ضاحکا بعد نزول هذه الایة

چو شب منقضی گشت و الصبح ضاحک هوا منجلی گشت و النجم ثاقب

خاصه بمضاحک اندر آمد بلبل وز خنده بماند غنچه را باز دهن

و قال مقاتل: لمّا نزلت هذه السّورة قراها رسول اللَّه (ص) علی اصحابه و فیهم ابو بکر و عمر و سعد بن ابی وقّاص، ففرحوا و استبشروا و سمعها العباس فبکی! فقال له رسول اللَّه (ص): «ما یبکیک یا عمّ»؟ قال: نعیت الیک نفسک. قال: «انّه لکما تقول». فعاش النّبی (ص) بعدها سنتین ما رأی فیهما ضاحکا مستبشرا. و هذه السّورة تسمّی سورة «التّودیع».

به چندان مضاحک نکردی نشاط فرح را چنان در نوشتی بساط

زهدش شفیع قهقهه ی صبح ضاحکست علمش مزیل شعبده ی چرخ لاعبست

و قال صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم لجبرئیل مالی اری میکائیل ضاحکا قال ما ضحک منذ خلق اللَّه النار

پاره‌ای اطلس سبک بر نیفه زد ترک غافل خوش مضاحک می‌مزد

و اذا تبسم ضاحکافالورد یبسم عن زهر فکانما یاقوته تفتر عن عقد الدرر

روی ابو امامة عن ابیّ قال: قال رسول اللَّه (ص): «من قرأ سورة عبس و تولی جاء یوم القیامة و وجهه ضاحک مستبشر».