صید

معنی کلمه صید در لغت نامه دهخدا

صید. [ ص َ ] ( ع اِ ) شکار. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ). آنچه بگیرند از وحش و جز آن. ( مهذب الاسماء ). شکاری. ( مجمل اللغة ). نخجیر :
جمله صید این جهانیم ای پسر
ما چو صعوه مرگ بر سان زغن.رودکی.مرا چشم زخمی عجب رو نمود
که دهر آنچنان صیدی از من ربود.فردوسی.برزم ریزد؟ ریزد! چه چیز؟خون عدو
بصید گیرد؟گیرد! چه چیز؟ شیر ژیان.فرخی.بسیار صید دیگر بدست آمد از هر چیزی. ( تاریخ بیهقی ).
ای دهر جز از من بجوی صیدی
نه مرد چنین مکر و افتعالم.ناصرخسرو.نخورد شیر صید خود تنها.سنائی.این شکارگاه من است و صید آن به من اولیتر. ( کلیله و دمنه ).
خصم برکشتنم سبک برخاست
گفت صیدی عجب گران افتاد.خاقانی.شاه بدان صید چنان صید شد
کش همگی بسته آن قید شد.نظامی.یا کشد صید خویش را صیاد
یا دهد دانه یا کند آزاد.دهخدا.- امثال :
صید را چون اجل آید سوی صیاد رود.
|| دام و آنچه بدان شکار کنند. || هر چیز محکم و استوار که در ملک احدی نباشد. ( منتهی الارب ). || ( مص ) شکار کردن. ( منتهی الارب ) ( ترجمان علامه جرجانی ) ( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( مصادر زوزنی )( غیاث اللغات ) :
ناهید چون ترا دید روز صید
گفتا درست هاروت از بند رسته شد.دقیقی.از چو منی صید نباشد هوی
زشت بود شیر شکار شکال.ناصرخسرو.چو باز را بکند بازدار مخلب و پر
بروز صید بر او کبک راه گیرد وچال.شاهسار ( ازفرهنگ اسدی ).بهر صیدم چند تازی خسته شد پای سمندت
صبر کن تا من به پای خویشتن آیم به بندت.فرصت.|| کج گردن ساختن کسی را. ( منتهی الارب ).
صید. [ ص َ ] ( اِخ ) کوه بزرگ و مرتفعی است به یمن در مخلاف جعفر و در قله آن حصاری است موسوم به سماره. ( معجم البلدان ).
صید. [ ص َ ی َ ] ( ع مص ) شکار کردن. || سر بلند داشتن از کبر. || کج گردن شدن. ( منتهی الارب ).
صید. [ صی / ص َ ی َ] ( ع اِ ) بیماری است شتران را که بدان بینی آنها آب راند و بدان جهت سر را بلند دارند. ( منتهی الارب ).
صید. [ ص َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ صَیود. رجوع بدان کلمه شود.

معنی کلمه صید در فرهنگ معین

(صَ ) [ ع . ] ۱ - (مص م . ) شکار کردن . ۲ - (اِ. ) شکار. ۳ - آن چه که شکار کنند.

معنی کلمه صید در فرهنگ عمید

۱. شکار کردن.
۲. (اسم ) = شکار
* صید حرم: [قدیمی] جانوری که در سرزمین حرم (حوالی کعبه ) باشد و کشتن و شکار کردن آن حرام است: دگر به صید حرم تیغ برمکش زنهار / وزآنچه با دل ما کرده ای پشیمان باش (حافظ: ۵۵۲ ).
* صید شدن: (مصدر لازم ) شکار شدن، به دام افتادن.
* صید کردن: (مصدر متعدی ) شکار کردن.

معنی کلمه صید در فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) شکار کردن . ۲ - ( اسم ) شکار . ۳ - آنچه که شکار کنند ۴ - آنچه که بدان شکار کنند دام .
صیود

معنی کلمه صید در فرهنگستان زبان و ادب

[مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست و جنگل] ← شکار

معنی کلمه صید در دانشنامه آزاد فارسی

صِید
به دو معنی به کار می رود: ۱. گرفتن حیوان وحشی مباح، که موجب ملکیّت می شود؛ ۲. کشتن حیوان وحشی توسط حیوان (سگ آموزش دیده) یا آلت تیز مانند اسلحه و نیزه؛ که موجب تذکیۀ حیوان صید می شود. به هنگام تیراندازی یا فرستادن سگ، باید نام خدا را ببرند. باید سگ را بفرستند و اگر سگ خود، شکار کرد، موجب تذکیه نخواهد بود. صیاد نیز باید مسلمان باشد. به عقیدۀ برخی، صید لهوی که به منظور تفریح انجام می شود، حرام است و کسی که بدین قصدِ حرام، سفر کرد، شرعاً مسافر نیست و باید نمازش را تمام بخواند. صید حیوان خشکی بر مُحرِم، حرام است.

معنی کلمه صید در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] صید در لغت و به تبع در کلمات فقها به معنای شکار حیوان وحشی و نیز خود حیوان وحشی آمده است. مراد از شکار اعم از گرفتن، به دام افکندن و کشتن است.
از احکام آن در باب های حج ، تجارت و صید و ذباحه سخن گفته اند.
صید و حرم
از جمله محرمات احرام شکار حیوان وحشی است؛ در حرم باشد یا بیرون از حرم؛ چنان که شکار کردن در حرم حرام است؛ خواه شکارچی محرم باشد یا غیر محرم. با این تفاوت که خوردن گوشت شکار بر مُحرم مطلقا حرام است؛ هرچند مُحِلی آن را در بیرون حرم شکار کرده و به درون آورده باشد؛ لیکن خوردن آن برای مُحل جایز است. در حرمت شکار تفاوتی میان انواع شکار کردن، همچون کشتن، به دام افکندن و گرفتن نیست؛ بلکه کمک کردن دیگری بر شکار با اشاره، گفتار و یا در اختیار گذاشتن سلاح نیز حرام است. اگر مُحرم در بیرون حرم حیوانی را شکار کند، بنابر قول مشهور، گوشت آن حتی بر مُحل نیز حرام خواهد بود.
مراد از حیوان وحشی
مراد از حیوان وحشی، وحشی بالاصاله است. بنابراین، شامل وحشی ای که توسط انسان رام شده نیز می شود؛ لیکن شامل حیوانی که در اصل اهلی بوده و سپس وحشی شده نمی شود؛ لیکن در این که هر حیوان وحشی را؛ چه از حلال گوشت ها باشد یا از حرام گوشت ها در بر می گیرد یا اختصاص به حلال گوشت ها دارد و یا حلال گوشت ها به اضافه حرام گوشت هایی که در آن ها کفّاره ثابت است، مانند شیر، روباه و خرگوش ، اختلاف است. بنابر قول به تعمیم، کشتن حیوانی که انسان از آن برخود می ترسد و قصد تعرض دارد، جایز می باشد.
مراد از صید
...
[ویکی الکتاب] معنی صَیْدُ: شکار کردن - صید کردن -صید - شکار ( مصدری است که به معنای مفعول یعنی "صید شده " نیز می آید)
معنی طَعَامُ: غذا - خوراکی (طعام هر جا که بطور مطلق و بدون قید در کلام آید مراد از آن حبوبات و امثال آن است مانند عبارت "طَعَامُ ﭐلَّذِینَ أُوتُواْ ﭐلْکِتَابَ حِلٌّ لَّکُمْ " مگر اینکه در جمله قرینه ای باشد که دلالت بر نوع خاصی از طعام کند مثل "أُحِلَّ لَکُمْ صَیْ...
ریشه کلمه:
صید (۶ بار)
شکار کردن. «صاده صیداً:قنصه و اخذه بحیلة» . چون از احرام خارج شدید شکار بکنید یعنی بعد از احلال شکار جایز است. صید همان طور که مصدر است به معنی مفعول یعنی شکار شده نیز می‏آید . ایضاً . آیات صید در قرآن مجید همه در سوره مائده است آیات: 1و2و94و95و96. صید در اسلام در صورتی حلال است که شخص برای تأمین مخارج خویش و عائله‏اش شکار کند و برای خوشگذرانی حرام می‏باشد. فقهاء سفر کسانی را که برای تفریح به شکار می‏روند سفر معصیت دانسته و حکم به اتمام ر.زه و نماز کرده‏اند. حرمت شکار تفریحی ظاهراً از آن جهت است که روا نیست شخص برای ارضاء تمایل نفسانی خویش حیوانات و پرندگانی را که در این زمین پهناور بی‏آن که به کسی آزار برسانند می‏چرند و می‏پرند بی‏آن که به کسی آزار برسانند می‏چرخند و می‏پرند و خدای خویش را تسبیح می‏کنند، از نردبان هستی پیاده کند. ولی اگر احتیاج داشته باشد آن مطلب دیگری است. شکار کردن احکام به خصوصی دارد که در فقه اسلامی مشروحاً بیان شده است و این کتاب محل بررسی آنها نیست.

معنی کلمه صید در ویکی واژه

شکار کردن.
شکار.

جملاتی از کاربرد کلمه صید

در سال ۲۰۰۵ میلادی ۸۰ درصد صید گوش‌ماهی و دوکفه‌ای‌های جهان در کشور چین انجام شد.
چون پیر شدی رفت نشاط از دستت کی صید کند ماهی دولت شستت
مرکز آن شهر صیدا است و پست‌ترین نقطه آن منطقه‌ای هم‌سطح دریا و بلندترین نقطه آن ۱٬۰۰۰ متر ارتفاع دارد.
بدین قصیده غرا(ظهیر)وقت منم زمانه را چو تویی اردشیر بن حسنش
منم ناکام کام تو برای صید و دام تو گهی بر رکن بام تو گهی بگرفته صحرا را
نهاده در کمان تیر از پی صید به آن چشم و به آن ابرو کجا رفت
دولت نتوان یافتن از پهلوی خست هرگز نکند کس به مگس صید هما را
اگرچه کبگ صید باز باشد بدو پیدا شده است از باز بازی
به یادگار همی دار این قصیده ز من که این قصیده ز من یادگار خواهد بود
هنوز از صید منقارش نپرداخت که مرغی دیگر آمد کار او ساخت
 در بخش پایانی این قصیده می گوید: ...
بامدادی ز پی صید برون رفت بدشت با می و مطرب و با پرده و بر جاس و کمان
مردم و صید چه در شهر و چه در دشت نماند آستین تا ز پی خون که بالا زده‌ای
او اثری داشته‌است به نام قصیدة فی تاریخ بغداد.