صیام

معنی کلمه صیام در لغت نامه دهخدا

صیام. ( ع مص ) روزه داشتن. ( تاج المصادر بیهقی )( ترجمان علامه جرجانی ) ( دهار ). || ( اِ ) ج ِ صوم. ( غیاث اللغات ). رجوع به صوم شود :
تا نپذیردت ز تو زی خدای
نیست پذیرفته صلاة و صیام.ناصرخسرو.نزد خداوند عرش باد مقبول
طاعت خیر تو و صیام و قیامت.مسعودسعد.از جسم بهترین حرکاتی صلاة بین
وز نفس بهترین سکناتی صیام دان.خاقانی.نی تراهر شب مناجات و قیام
نی ترا در روزه پرهیز و صیام.مولوی. || ج ِ صائم. ( منتهی الارب ). رجوع به صائم شود.
- عید صیام ؛ عید رمضان. روز اول شوال :
عید قربان بر او مبارک باد
هم بر آنسان که بود عید صیام.فرخی.حافظ منشین بی می و معشوق زمانی
کایام گل و یاسمن و عید صیام است.حافظ.- ماه صیام ؛ مه صیام. شهر رمضان. ماه رمضان. ماهی که در آن روزه داشتن واجب است مسلمانان را :
گر در مه صیام شودخوانده این مدیح
بر تو بخیر باد مدیح و مه صیام.سوزنی.جاهش ز دهر چون مه عید از صف نجوم
ذاتش ز خلق چون شب قدر از مه صیام.خاقانی.خجسته باد و مبارک قدوم ماه صیام
بر اولیا و احبای شهریار انام.نزاری قهستانی.
صیام. [ ص ُی ْ یا ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ صائم. ( منتهی الارب ). رجوع به صائم شود.

معنی کلمه صیام در فرهنگ معین

(ص ) [ ع . ] (مص ل . ) روزه داشتن .

معنی کلمه صیام در فرهنگ عمید

۱. روزه گرفتن، روزه داشتن، روزه.
۲. (اسم ) [عربی، جمعِ صائم] = صائم

معنی کلمه صیام در فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) روزه داشتن . یا ماه صیام . ماه رمضان .
صائم

معنی کلمه صیام در فرهنگ اسم ها

اسم: صیام (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: siyām) (فارسی: صیام) (انگلیسی: siyam)
معنی: روزه، روزه داشتن، ( در قدیم ) روزه گرفتن، ( در عرفان ) صوم، امساک از خوردن و آشامیدن بر اساس احکام شرع

معنی کلمه صیام در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی صِّیَامِ: روزه داری - روزه گرفتن(صوم در اصل به معنای خودداری از عمل است ، مثلا صوم از خوردن ، و صوم از نوشیدن ، و از جماع و از سخن گفتن و راه رفتن و امثال آن به معنای خودداری از آنها است ، و چه بسا در معنای آن این قید را اضافه کرده باشند ، که به معنای خودداری ...
ریشه کلمه:
صوم (۱۴ بار)

معنی کلمه صیام در ویکی واژه

روزه داشتن.

جملاتی از کاربرد کلمه صیام

در سال ۱۳۷۶ در یک جشن تولد شرکت می‌کند که ساختمان، مورد حمله نیروی انتظامی قرار می‌گیرد. او در هنگام فرار از پاسیوی شیشه‌ای شش طبقه به زمین افتاده و به نخاع او آسیب می‌رسد. این موضوع در فیلمی به نام ناواضح ساخته شهریار صیامی به تصویر کشیده شده‌است.
ساقیا عید صیام آمد و هنگام بهار به علی رغم صراحی شکنان باده بیار
بر مبارک غرّه ماه صیام قصه در بند باکو شد تمام
از شراب و بنگ روز جمعه در ماه صیام شیخ را بالای منبر ساختن مست و ملنگ
ز تازه رویی، هر روز اوست نوروزی ز دلگشایی، هر شام اوست عید صیام
به رب دو جهان هجده هزار حیله‌ کنی که از صیام سه ده روزه برهی ای محتال
اشربوا سقیا لکم ثم اطربوا غنما لکم ان هذا یوم عید عیدوا بعد الصیام
شاه اسماعیل دوم با وجود انجام منکرات، فردی مذهبی و پیرو مذهب شیعه بود. وی در جوانی در محضر میر زین‌العابدین اجل استرآبادی از عالمان شیعه قواعد و اصول مذهب شیعه را آموخته بود. احمد قمی در خلاصةالتواریخ می‌نویسد: «آن حضرت [شاه اسماعیل دوم] در امامت جمعه و جماعات و احکام صیام و صلوة و استدامت امر به معروف و نهی از منکرات و رفع بدع و مناهی ید بیضا نمود.»
روز دوم بد از مه آزاده صیام کازاد وار از سفر آمد بمستقر
از تو اندر ملک سلطان هم صلاح و هم صواب وزتو اندر دین یزدان هم صلوت و هم‌صیام
جاهش ز دهر چون مه عید از صف نجوم ذاتش ز خلق چون شب قدر از مه صیام
جلوه‌گر شد شب دوشین چو مه عید صیام کرد از ابرو پیوسته اشارت سوی جام