صعق

گفت کوهی بر سر طور وصال خر موسی صعقها دیدم خدا

باز از آن صعقه چو با خود آمدم طور بر جا بد نه افزون و نه کم

مراد صعقهٔ موسیست گرچه بر سر طور شود بنور تجلی حق منور سنگ

محو خدا را نکند مرگ مات صهو صفا را صعق صور نیست

قال الله تعالی «فلما تجلی ربه للجبل جعله دکا و خر موسی صعقا».

و عن عبد اللَّه بن وهب عن ابیه: انّ حملة العرش الیوم اربعة، لکلّ ملک منهم اربعة اوجه و اربعة اجنحة وجه کوجه الانسان، و وجه کوجه الاسد، و وجه کوجه الثّور، و وجه کوجه النّسر و جناحان قد غطی بهما وجهه لئلّا یصعق وجهه من نور العرش و جناحان یهفو بهما، و قال غیر وهب: حملة العرش الیوم اربعة ملک فی صورت انسان، و ملک فی صورت ثور و ملک فی صورت اسد، و ملک فی صورت نسر.

خجسته موسی کاظم که با تحمل وی زخر موسی برهد کلیم و از صعقا

بود صعقت اگر دانی اشارات فنا اما نه اندر جلوه ذات

اگر نه حشمت او تافتی به وادی ایمن فکیف خر موسی علی الثری و تصعق

صعقه می‌خواهی حجابی در گذار فتنه می‌جویی نقابی بر فکن