صرصر

مادگان لرزند از بیمش چو از صرصر درخت کودکان جنبند از هولش چو بر آتش سپند

تا پدید آمدم، از صرصر فقر چون پر کاه، وجودم لرزید

باغ تر است و تازه او خشک گیاه او منم رفته به صرصر غمش خشک گیاه من نگر

پیش او خصمان همه اعجاز نخل اند از قیاس حملهٔ او از پس خصمان چو باد صرصرست

یحیی بن یوسف صرصری (۱۱۹۲-۱۲۵۸) فقیه، لغوی، شاعر و صوفی بغدادی بود.

نیست یکدم شاه را بر مسند دولت قرار هم اکابر را دلی لرزان چو باد صرصر است

به گوشت هیچ می‌گوید که اینک می‌رسد از پی چو باد صرصر آن دیوانهٔ صحرا سپر یا نه

احمدآباد روستایی در دهستان قهاب صرصر بخش امیرآباد شهرستان دامغان استان سمنان ایران است.

نسب کاملش «جمال‌الدین ابوزکریا یحیی بن یوسف بن یحیی بن منصور بن مَعمَر بن عبدالسلام صرصری بغدادی» ذکر شده است. زاده ی صرصر، در دو فرسخی بغداد به‌سال ۱۱۹۲/ محرم ۵۸۸ بود. در بغداد، قرآن و حدیث، فقه و زبان‌شناسی آموخت، سپس به تصوف گرایید. صرصری نابینا بود، به هنگام حمله مغولان به بغداد او را کشتند.

ضیمران پایمال صرصر شد کله لاله ز افتخار گذشت

نه باک داشت همی خنجر تو از الماس ببرد گوی همی باره تو از صرصر

فتد از گرد هر جا گردبادی هست در هامون زمشت خاک ما روزی که صرصر دست بردارد

به هرکس صرصر تیغش وزیدی می توان گفتن اگر از اهل جنّت بود، واصل بر جهنّم شد