صدوق

صدوق در مورد علت نگارش این کتاب می‌نویسد:

دایم از صدوق ربنا گویند از بناگوش سوی حق پویند

و یحتمل شنیده باشی که «حضرت روح الامین از نوح نبی الله علیه السلام «که به روایت صدوق دو هزار و پانصد سال عمر داشت» پرسید که ای دراز عمرترین پیغمبران! دنیا را چگونه یافتی؟ گفت آن را مانند خانه ای یافتم که دو در داشته باشد از یک درآمدم و از در دیگر بیرون رفتم» و گویا به گوشت رسیده باشد که «حضرت روح الله علیه السلام به دهی گذشت که همه اهل آن هلاک شده و در کوچه های و راهها افتاده بودند و همه ایشان را محبت دنیای دنیه هلاک کرده بود» و از بسیاری آفات دنیا و حقارت آن، آن است که خدا آن را برای هیچ یک از دوستانش نپسندید و ایشان را به اجتناب از آن امر فرمود و ایشان هم دل از آن برداشتند و به قدر ضرورت اخذ، و باقی را پیش فرستادند و از جامه، بجز ساتر عورتی نپوشیدند و از غذا به غیر از سد رمقی نخوردند دنیا را منزل گذرگاه دیدند پس از آن به غیر از توشه نخواستند دنیای خود را خراب و ویران، و آخرت را معمور و آبادان ساختند که: «صبروا قلیلا و نعموا طویلا» یعنی «زمانی اندک بر زحمت صبر کردند و به جاوید راحت و نعمت رسیدند».

«وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ إِسْماعِیلَ إِنَّهُ کانَ صادِقَ الْوَعْدِ» یعنی یصدق اذا وعد و یفی اذا ضمن، و قیل الصّادق بمعنی المصدوق ای کان مصدوق الوعد، مفسّران گفتند: پیغامبران همه راست وعده بودند، اما تخصیص وی بذکر از آن بود که با کسی وعده نهاده و سه روز در آن مقام در انتظار بنشست و بقول کلبی یک سال. «وَ کانَ رَسُولًا نَبِیًّا»بعثه اللَّه الی جرهم.

چون شنید این را از آن مرد صدوق یادش آمد مرد حمامی و بوق

بنا به گفته صدوقی سها، میرزا حسن نوری و محمدرضا صهبای قمشه‌ای از اساتید ملا محمد کاشی در حکمت و فلسفه بودند.

پس از ورود به حوزهٔ علمیهٔ قم، درس‌های مقدمات و سطح را نزد استادان وقت از جمله محمد صدوقی آموخت و پس از آن به درس خارج سید حسین طباطبایی بروجردی راه یافت. همچنین فقه و اصول را نزد سید روح‌الله خمینی گذراند و در سال ۱۳۴۱ به مقام اجتهاد رسید. او از آغاز طلبگی علاقهٔ خاصی به اخلاق و عرفان داشت.

عُیُونُ اَخبارَ الرِّضا کتابی است که نویسندهٔ آن، اِبنِ بابِوَیْه، معروف به شیخ صدوق، هر چیزی را که دربارهٔ علی بن موسی الرّضا روایت شده، گردآوری کرده‌است. مناظرات دینی و احادیثی که از علی بن موسی نقل شده، چراییِ انتخاب نامِ وی، روایات مربوط به درگذشت و معجزاتی که در حرمش واقع شده، از موضوعات این کتاب است. در این کتاب، رساله‌های مختصری نیز از علی بن موسی نقل شده‌است.

سطح سوم: عصمت به معنای باز دارندگی از هرگونه لغزش و اشتباه. در این زمینه میان دانشمندان علم کلام شیعه اتفاق نظر نیست، اما از نظر اکثریت آنان، پیامبر اسلام، دخترش فاطمه زهرا و ائمه شیعیان در مرتبه‌ای قرار دارند که از هر گونه خطا و اشتباه مبری هستند. از این رو به آنان معصوم گفته می‌شود. در مقابل اکثریت یادشده، برخی از دانشمندان شیعه مانند شیخ صدوق در مبحث «سهو النبی»، صدور لغزش‌های کوچک در قضایای شخصی و غیر مبحث ابلاغ و حی و رسالت را محال نمی‌شمارند.

و کلّ صدیق فیه غیر صدوق

پس از پیروزی انقلاب، وی با حکم خمینی به عنوان امام جمعهٔ اردکان و پس از ترور محمد صدوقی به سمت امام جمعهٔ یزد و نمایندهٔ سید روح‌الله خمینی در آن دیار منصوب شد.

کای ذات بی مثال تو مصدوقهٔ سپاس یا مبدا المحاور، یا منتهی الحداس

و قال النبی صلی‌الله علیه و سلم: «التاجر الصدوق الامین یحشر مع الانبیاء والمرسلین یوم القیامه».

شعر من عذب و من صدوق القول بمدیح وزیر دولت باب

کتاب کمال الدّین و تمام النّعمة، تألیف محمد بن علی بن بابویه معروف به شیخ صدوق (متوفّی ۳۸۱ هـ ق) است.

لیکن چون بعضی را آن فطانت و زیرکی نبود که مصدوقۀ حال را فهم کنند و غرض او را بدانند در این مثنوی مقامات و کرامات حضرتش را و از آن مصاحبانش که همدم او بودند که بیت

علی اکبر، روستایی از توابع بخش خضرآباد شهرستان صدوق در استان یزد ایران است.

ایها السابق الذی سبقت منک مصدوقه الوداد تعال

سیّد روح‌الله خاتمی (۵ آبان ۱۲۸۵ – ۵ آبان ۱۳۶۷) روحانی و فقیه شیعه، مؤسس مدرسه علمیه اردکان و نمایندهٔ روح‌الله خمینی در استان یزد و امام جمعه شهر یزد پس از محمد صدوقی بود. وی پدر سید محمد خاتمی، پنجمین رئیس جمهور ایران بود.

آب‌انبار فاطمه رحمانی مربوط به دوره صفوی تا دوره افشار است و در شهرستان صدوق، بخش مرکز ی، دهستان رستاق، روستای ابراهیم‌آباد واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۲۱۲۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.