صدره

نه ضیمران بماند و آن مطرف کبود نه یاسمین بماند و آن صدرهٔ سپید

هر کو به شبی صدره، عمرش نه همی‌خواهد بیشک به بر ایزد باشدش گرفتاری

شدم صدره به زیر سنگ طفلان در جنون پنهان ولیکن باز پیدا کرده ما را محنت دوران

ای نور صدرها را اومید صبرها را بر اوج ابرها را رانی و چیز دیگر

بگذری گر صدره افزون دید خواهی غرقه در خون یا تن بی سر امیری یا سر بی تن امامی

مر ترا کردی مفوض شهریار ملک‌بخش ملکی ار صدره فزون از ملک ‌گیهان داشتی

هوشیاران می رمند از چشم شیر حادثات میکشان صدره بر این آتش کباب افکنده اند

صدرها از عالمان و منصفان یکسر تهیست صدر در دست بخیل و ظالم و بطال ماند

صدره از آنچه هست فزونتر ‌بدی وجود گر صورت جلال تو می‌گشت آشکار

به پیش من ز تواضع به ساعتی صدره زمانه خاک شود تا مگر برو سپرم

زبان غربی، برای اینکه بسیاری از فرم‌های کلمه‌ای مشتق‌شده‌اش، فرم‌های مشابهی را که در میان زبان‌های اروپای غربی و در اصل در میان زبان‌های رومی رایج بود را بازتاب می‌داد، تولید و اختراع شد. این بازتاب، از طریق استفاده از قانون دووال، که مجموعه قوانینی برای تبدیل مصدرهای فعل به اسامی و صفات مشتق‌شده بود، انجام می‌شد. نتیجه این روال، زبانی بود که به آسانی و در اولین نگاه برای افراد معمولی‌ای که آشنایی‌ای با زبان‌های اروپای غربی داشتند، قابل فهم بود. با پیوستن و اضافه کردن گرامرهای ساده‌شده به این زبان، زبان غربی را به زبانی به‌طور استثنایی محبوب، در پانزده‌سال قبل از شروع جنگ جهانی دوم، تبدیل کرد.