صداع

وضع طلب آیینهٔ آثار صداع است خمیازه به جز شکل خمارت چه نماید

نه ز تقصیر بود اگر خادم در چنین حالتت صداع نداد

گفتم گدای تو گشتم غمم بخور گفتا برو صداع گدایی نمی بریم

در قرص مهر و گرده مه بنگر و بدانک بی این همه صداع دو نانی میسر است

بدین حدیث شتر گربه هم روا باشد اگر به حضرت او این صداع ننمایی

زاهدان سعی عمل رفع صداع وهم نیست سدره و طوبی به هم سایید تا صندل کنید

شاهد مطلق بود در هر نزاع بشکند گفتش خمار هر صداع

گفتگو عین صداع است ، ار چه سر گوشی بود بعد حیرت مایهٔ آرام خاموشی بود

مدّتی شد که خاطر اشرف از صداع رهی بر آسودست

با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای زین بیش صداع زیر دستان منمای