صحو

ترا آن دم دل و جان محو باشد که مکرت را بآخر صحو باشد

یا سیدتی هاتی من قهوه کاساتی من زارک من صحو ایاک و ایاه

بر چهرهٔ هر یک بت بنوشته که لاتکبت بر سیب زنخ مرقم من یمشق لایصحو

پیر طریقت قدّس روحه، بدین معنی سخنی مختصر باشارت گفته بس نغز و بس عجب. گفت: از جمال و جلال دوست کسی لذّت یابد کش دیده بازست، مصحوب لم یزل با صاحب لم یکن بد سازست.

بگوش من ندای محو موهوم بود صرف صدای صحو معلوم

شکسته نظمی مصحوب قاصدت کردم که بسط عذر کند پیش تو به وقت مجال

بین صحو و مقامات پند پیرم گو باش بصورت اگر جوانم

صحوة الزاهد من الاعمال سکرة العارف من الاجلال

کاین حقیقت محو موهوم آمده که قرین با صحو معلوم آمده

عقل گوید روز ۀ صحو و بقا عشق گوید کو ره محو و فنا