صحف

معنی کلمه صحف در فرهنگ معین

(صُ حُ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ صحیفه ، نامه ها.

معنی کلمه صحف در فرهنگ عمید

= صحیفه

معنی کلمه صحف در فرهنگ فارسی

طبق روایت کتاب آسمانیی است که بر ابراهیم خلیل نازل شد.و آن شامل ده صحیفه بود ( الفهرست .ابن الندیم چاپ مصر ص ۳۳ )
( اسم ) جمع صحیفه نامه ها کتابها . توضیح در فارسی گاه به صورت مفرد آورده اند و به - ها جمع بسته اند .

معنی کلمه صحف در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] یکی از اوصاف قرآن صحف است که به معانی مختلفی آمده است.
"صحف " جمع "صحیفه" به معنای صفحه ای گسترده است ، و به معنای لوح یا ورقه و یا چیز دیگری که در آن مطلبی را می نویسند، نیز آمده است .
صحف در قرآن
در دو آیه قرآن این واژه ذکر شده است: "فی صحف مکرّمة" ؛"رسول من الله یتلوا صحفاً مطهرة" .قرآن کریم همه کتابهای آسمانی را "صحف " خوانده است مانند: "صحف ابراهیم و موسی" .
نام گذاری قرآن به صحف
آیات قرآنی قبل از نزول بر پیغمبراکرم(صلی الله علیه وآله) در الواحی نورانی و غیر مادی نوشته بود، و فرشتگان وحی آن را با خود می آوردند. و همین امر، سبب نام گذاری قرآن به صحف است .
اقوال مختلف درباره کلمه صحف
...
[ویکی شیعه] صُحُف به هر چیزی گفته می شود که معارف، احکام و آیات الهی بر آن نوشته شده باشد. در قرآن و روایات، صحف به صورت کلی بر کتاب های پیامبران، و بر برخی کتاب های خاص همچون قرآن و کتاب حضرت ابراهیم اطلاق شده است. صحف به معنای نامه اعمال نیز به کار رفته است.
صُحُف جمع کلمه «صحیفه‏»، در لغت به معنای هر چیز گسترده یا هر چیزی که بر روی آن می نویسند، می باشد.
برخی محققان معتقدند «صحف» در اصطلاح به معنای آن چیزی است که معارف الهی، احکام و آیاتی که بر پیامبران نازل شده، در آن نگاشته شده است. جنس این صحف با توجه به زمان های مختلف، متفاوت بوده است: در برخی زمان ها از جنس چوب، گاهی پوست دباغی شده، و گاهی کاغذ و ... بوده است.
[ویکی الکتاب] معنی صُّحُفِ: کتابها - نامه ها (جمع صحیفه به معنای هر چیزی که در آن مطلبی نوشته شده باشد، همچنین کتاب چه ورقه و کاغذی باشد و یابه شکل دیگر )
ریشه کلمه:
صحف (۹ بار)
«صُحُف» از مادّه «صحف» جمع «صحیفه» به معنای ورقه ای است که آن را این طرف و آن طرف می کنند (چون اصل مادّه «صحف» و «صحیفه» به معنای چیز گسترده، مانند صورت است) سپس به نامه و کتاب اطلاق شده.
و در سوره «أعلی» به معنای «لوح»، یا «ورقه» و یا چیز دیگری است که در آن مطلبی را می نویسند; و این تعبیر نشان می دهد که آیات قرآنی قبل از نزول بر پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله)در الواحی نوشته شده بود، و فرشتگان وحی آن را با خود می آوردند، الواحی بسیار گرانقدر و پر ارزش. و این که بعضی گفته اند: منظور از این «صُحُف» کتب انبیای پیشین است، ظاهراً با آیات قبل و بعد سازگار نیست. همچنین این که گفته شده: منظور از آن «لوح محفوظ» است آن نیز مناسب به نظر نمی رسد; زیرا «صُحُف» به صورت صیغه جمع در مورد «لوح محفوظ» به کار نرفته است.
و منظور از آن، در سوره «بیّنة»، محتوای اوراق است; زیرا می دانیم پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله)هرگز چیزی را از روی اوراق نمی خواند.
به ضمّ (ص،ح) جمع صحیفه و آن چیز گشترده است مثل صحیفه صورت گسترده است مثل صحیفه صورت انسان و نیز صحیفه‏ای که در آن می‏نویسد (اغلب).، ، ، . مراد از صحف در آیات فوق نامه‏ها و کتب‏های پیامبران و نامه‏های اعمال است. صحف 8 بار در قرآن آمده. صحائف که جمع دیگر آن می‏باشد در کلام اللّه به کار نرفته است .
[ویکی فقه] صحف (قرآن). صحف (قرآن)، یکی از اوصاف قرآن است.
«صحف» جمع «صحیفه» به معنای صفحه ای گسترده است و به معنای لوح، ورقه یا چیز دیگری که در آن مطلبی را می نویسند نیز آمده است. در تفسیر مجمع البیان آمده: کلمه" صحف" جمع صحیفه است، و عرب هر چیزی را که در آن مطلبی نوشته شده باشد صحیفه می نامد، هم چنان که کتابش هم می خواند، حال چه ورقه و کاغذی باشد و یا چیز دیگری.
واژه صحف در قرآن
صحف ۸ بار در کلام الله بکار رفته است: همانند:۱. (فی صحف مکرمة) ؛۲. (رسول من الله یتلو صحفا مطهرة) ؛۳. (ام لم ینبا بما فی صحف موسی) ؛۴. (و اذا الصحف نشرت) ؛۵. (ان هذا لفی الصحف الاولی. صحف ابراهیم و موسی).
← به معنای نامه سرگشاده
علامه طباطبایی در تفسیر کریمه " فی صحف مکرمة مرفوعة مطهرة" گفته است:جمله" فی صحف" خبری است بعد از خبر برای کلمه" ان"، و ظاهر آن این است که: قرآن به دست ملائکه در صحفی متعدد نوشته شده بوده. و این ظاهر، سخن آن مفسر را که گفته: مراد از صحف لوح محفوظ است، ضعیف می سازد، چون در کلام خدای تعالی در هیچ موردی از لوح محفوظ به صیغه جمع از قبیل صحف و کتب و الواح تعبیر نشده. نظیر این قول در بی اعتباری سخن آن مفسر دیگر است که گفته: مراد از صحف، کتب انبیای گذشته است. چون این معنا با تعبیر" بایدی سفرة... " نمی سازد، زیرا ظاهر این تعبیر این است که صفت صحف باشد. " مکرمة" یعنی معظم، " مرفوعة" یعنی رفیع القدر نزد خدا، " مطهرة" یعنی پاکیزه از قذارت باطل و سخن بیهوده و شک و تناقض.

معنی کلمه صحف در ویکی واژه

جِ صحیفه، نامه‌ها.

جملاتی از کاربرد کلمه صحف

کوثر (عربی: الْکَوْثَر) صد و هشتمین سوره قرآن بر اساس ترتیب مصحف عثمانی و دارای سه آیه است. کوثر در جزء سی‌ام قرار دارد و جایگاهش در ترتیب نزول بر اساس نظر محمدهادی معرفت مبتنی بر روایت ابن عباس سورهٔ پانزدهم، پس از عادیات و پیش از تکاثُر است. اغلب مفسران سورهٔ کوثر را مکّی دانسته اند، اما بعضی مفسران نظر بر مدنی بودنش دارند.
نیست پاکان را بجز در کار دنیا اعتبار خلق را تعظیم مصحف از برای فال اوست
کتاب حاضر مشتمل بر یک مقدمه و نه فصل می‌باشد. در فصل اول به معنای لغوی و اصطلاحی تحریف، در فصل دوم به ادله عدم تحریف قرآن، در فصل سوم به گردآوری قرآن در زمان پیامبر اسلام و در فصل چهارم به موضوع اهل سنت و تحریف قرآن پرداخته شده‌است. همچنین جعفریان در فصل پنجم این کتاب به مبحث تحریف قرآن و روایات شیعه و در فصل ششم به موضوع علمای شیعه و تحریف می‌پردازد. ماجرای مصحف علی ابن ابی طالب و مصحف فاطمه زهرا موضوع فصل هفتم و تحریف قرآن نزد غلات و برخی از اخباریون و همچنین فصل‌الخطاب در تحریف قرآن، موضوع فصل‌های هشتم و نهم این کتاب است.
ز عزم بلخ تو شد عیش ما مصحف بلخ زهی عزیمت انده‌فزای شادی کاه
ابوموسی بسیار در امر نماز و خواندن قرآن مقید بود و صوت خوبی داشت. ابوموسی مصحف قرآنی نیز دارد که گفته می‌شود که عمری بیشتر از مصحف جمع شده در زمان عثمان دارد.
عادیات یکصدمین سوره قرآن بر اساس ترتیب کنونی مصحف است. عادیات تنها نامی است که تمامی منابع از آن نام برده‌اند. آغاز سوره با سوگند است و از این نظر بیست و دومین سوره قرآن به‌شمار می‌آید. تمام آیاتش به یک‌باره نازل شده‌اند و جزء سوره‌های مفصّل قرآن و از نوع قصار آن است. در گزارش ترتیب نزول سوره‌ها، چهاردهمین سوره قرآن است که پیش از سوره کوثر و پس از سوره عصر نازل شده‌است.
قرآنی از وی که به تاریخ ۱۲۷۸ و در کهولت سن و ضعف جسمانی، به گواه خود در رقم انتهای آن، باقی مانده از کثرت هم و لطافت طبعش خبر می‌دهد. البته قرآنی نیز در نهایت زیبایی از وی بجا مانده که تاریخ اتمام آن سال ۱۲۴۸ قمری، و مشهور به مصحف زرین است که احتمالاً در موزه ملک نگهداری می‌شود.
ابدال ز بیم چنگ بر مصحف زد یعنی به صفات
هیکل او مصحف مجد خداست چار کتاب است بدین بر گواست
نصر صد و دهمین سوره از سوره‌های قرآن است که در مصحف عثمانی قبل از سوره مسد و بعد از سوره کافرون قرار گرفته‌است. این سوره در مدینه نازل شده و دارای ۳ آیه است که در جزء سی‌ام قرار دارد. سوره نصر آخرین سوره‌ای است که به صورت یکجا بر محمد، پیامبر اسلام، نازل شد.
از خون بشست مصحف رخ را ورق ورق خیرالنسا که کاشف ام الکتاب شد
مصحف ابی بن کعب، با قرآن رایج در بین مسلمانان ظاهراً تفاوتهایی داشت.
ز لوحه های کلیمش اگر نساخته اند مبطنش ز چه چون مصحف مبین بینی
مصحف زهد ریایی بنهم در آتش کآتشین می ز کف آن بت ترسا زده‌ایم
غبار خط تو تابسته است در دل نقش دلم به مصحف خط غبار می ماند
خال و خط از بس به جا افتاد نتوان یافتن یک غلط در مصحف رخسار او نام خدا
هندوی خالش را نگر بر مصحف رویش مگر ترسای شوخ بی‌خبر در حفظ قرآن پرورد؟!