صبحگاهی

چون شمع صبحگاهی و چون لاله سحر هرگز به قیمتی نرسیده است خون ما

عقده مشکل شناسد قدر ناخن را که چیست غنچه شو تا فیض باد صبحگاهی بنگری

از گریبان خموشی هرکه آرد سر برون چون چراغ صبحگاهی خرج صرصر می‌شود

آن منظر فیض صبحگاهی بنگر انوار تجلی الهی بنگر

ای شده مغرور ملک نیمروز آگاه شو زان اثرهایی که آه صبحگاهی می‌کند

دانم دلت ببخشد بر اشک شب‏نشینان گر حال ما بپرسی از باد صبحگاهی»

بیتو فغانی حزین کرد مزید آه دل ناله ی صبحگاهی و گریه ی شام خویش را

نشاط آرد هوای مرغزاران چو نور صبحگاهی در بهاران

برو به سیر گهی تازه، صبحگاهی خوش بیا به خانهٔ ما، باش یکشبی مهمان

تلاطم) اضطراب(نه از اعتصاب، نه از رئیس خبری باشد تشبیه می‌کرد. در آن فقط بوی بخار و خوشبختی صبحگاهی به

شنیدم عارفی در صبحگاهی چو باد صبحدم می شد به راهی