صایب

ز پشت آئینه خود را شمردی صایب به عیب خویش اگر راه بردمی صایب

و سوم بازرگان بچه‌ای هشیار کاردان وافر حزم کامل‌خرد صایب‌رای ثاقب فکرت.

۷- و دیگر، سالک طریق عزلت، و مُعرض از عصایب زلّت، المقداد بن الاسود، رَضِيَ اللّه عنه

گشته امانت با نوایب جفت گشته اخوانت با مصایب یار

داد امتیاز شعر مرا کلک نکته دان صایب میان تازه خیالان اصفهان

تا تو صایب به سر کوی مجاز آمده‌ای

در نمایشنامهٔ مجلس شبیه؛ در ذکر مصایب استاد نوید ماکان و همسرش مهندس رخشید فرزین اشاراتی به این ماجرا هست.

مانند سرو هر جا افراختست قامت صایب ندیده خود را تا دامن قیامت

یک زمان از درش مشو غایب تا بود عزم و رای تو صایب

دوری از مردمان، چنان که در این حدیث آمده است، راست ترین و محکم ترین راههاست، «از مردمان چنان بگریز که گوئی از شیر میگریزی. خوشا آن کس که مردمان وی را بکمترین فضل و مزیت نشناسند. چرا که در آن صورت از دردها و مصایب ایمن است.»

رو نمی آری به سوی صایب بی دل چرا