شیشه بر

حذر ز نشئهٔ دولت‌ که مستی یک جام هنوز می‌شکند شیشه برسر جمشید

بر جگر هنگامه ی محشر بزن شیشه بر سر ، دیده بر نشتر بزن

« عتابش گرچه میزد شیشه بر سنگ عقیقش نرخ می‌برید در جنگ »

درین انجمن مشرب غنچه دارم زنم شیشه بر سنگ تا جام‌گیرم

بی عشق محال است دل سخت شود نرم گر سنگ به این بوته رود شیشه برآید

ایزد زغدیری خم پرکرده ورا شیشه بر ریشه تاک شرک زد عصمت او تیشه

تا بدیده است دل آن حسن پری زاد مرا شیشه بر دست گرفته است و پری خوان شده است

یکی کوه از بلندی آسمان رنگ ازو خورشید و مه را شیشه بر سنگ

آمد بمن آن شراب گلرنگ لیکن چو فتاد شیشه بر سنگ

گردن چو شیشه بر خط فرمان نهاده‌ام از خون و باده هرچه مرا در گلو کنند