شیرگیر

از آن تیز تک آهوی شیر گیر فرو جست آن گرد شمشیرگیر

مستانه آن زمان تو برون تازی از سپاه از باده شیرگیر و به شمشیر جان ستان

بیامد ببوسید پای دلیر دعا کرد بر پهلو شیرگیر

سخنهای ناخوب و نادلپذیر سزد گر نگوید یل شیرگیر

مرا پنجهٔ شیرگیر قلم بر آن شد که نایش بپیچد به هم

چنین پاسخش داد دستان پیر که ای نامور شیر شمشیرگیر

بگفتا که ای شیر شمشیرگیر روانت جوان باد رای تو پیر

کجاست می که مرا شیرگیر گرداند دماغ خشک مرا جوی شیر گرداند

چشم تو، تا پیاله ز خون دلم گرفت این نازنین غزال، چنین شیرگیر شد

البته این بدان معنا نبود که نزاریان از حملات سلجوقیان در امان بودند؛ بلکه هر از چند گاهی حملات شدیدی بر ضد آنان پایه‌ریزی می‌شد. لشکرکشی‌ها و حملات سلطان ملکشاه و وزیر او خواجه نظام الملک، که باعث ترور وی شد؛ و نیز سلطان برکیارق سلطان محمود و سلطان محمد، قسمتی از این تلاش‌ها بود. گاه قلعه‌های آنان برای مدت طولانی محاصره می‌شد و زمین‌های کشاورزی، غلات و آذوقهٔ آنان را تخریب می‌کردند یا به آتش می‌کشیدند (مانند حمله اتابک انوشتکین شیرگیر، به فرمان سلطان محمد به قلعه‌های لمبسر و الموت و محاصره هشت سالهٔ آن‌ها) (۵۰۳–۵۱۱ ق)

پس‌انگاه گفتش به بهرام پیر که ای شاه دشمن‌کش و شیرگیر