شیرافکن

شدم صید شیرافکنی شیرگیر که از صید شیران ندارد گزیر

جز به زاری چو زر و زور ندارم چه کنم چون درآیم به سرِ پنجۀ شیرافکنِ تو

ز پیل اوژن هژبران پرهٔ پیکار شد ارژن ز شیرافکن پلنگان پهنهٔ مضمار شد بربر

ای ترک از تیر نظر تو آفت رویین‌تنی شیر ار بود آهوفکن تو آهوی شیرافکنی

چو آمد به نزدیکی شهریار ستمکاره شیرافکن کامکار

به چشم آهوان آن چشمه‌ی نوش دهد شیرافکنان را خواب خرگوش

برادرم شیرافکن آمد بجوش برآورد گرزگران را بدوش

حذر کن از می پرزور عشق ای عقل کوته بین که هر برگی زتاکش پنجه شیرافکنی دارد

تا بشنودم کاهوی شیرافکن من ماتم زده شد چون دل بی‌مسکن من

ز زور پنجه ی شیرافکنش عجب نبود که تیغ کوه نباشد به دست او سنگین