شیده

کز جور دل‌ها سر کشیده است باز آن زلف دستان طراز

بشد هیربد با سیاووش گفت برآورد پوشیده راز از نهفت

ای پا به ره جفا نهاده از راه وفا قدم کشیده

با آنکه دلم از نظر افتادهٔ یار است پیمانه ازین میکده بسیار کشیده ست

عاشق مست ، مدام این می ما می نوشد عقل یک جرعه ازین می نچشیده هرگز

چشم ازو پوشیده، کردم بر تو باز از حقیقت، رخت بستم بر مجاز

بمخبر و اصل آمد جان مردان تو سر پوشیده ماندی قید اخبار

کدو بر کشیده طرب رود را گلوگیر کشته به امرود را

در آن طومار بد نقش همه چیز کشیده در میانه نقش پرویز

پای از جهان کشیده قراری گرفته ایم چون صبح ازین بساط کناری گرفته ایم