شگفتن

صبحدم از خمار آشفتن وز صبوحی چو غنچه بشگفتن

گل بختش شگفتن کرد آغاز همای دولتش آمد به پرواز

از او نارد دل خصمان شگفتن وزو گیرد گل دولت شکفتن

بی بوی وصالت نگشاید دل تنگم بی باد صبا غنچه شگفتن نتواند

خونین دلی چو غنچه به بینی صباش باش گل گل شگفته شو که محل شگفتن است

ای تو که غنچه ترا بحث شگفتن از برست سرو کرشمه بار را درس خرام ناز ده

از سوختن الم ز شگفتن طرب مجوی بیهوده در کنار سموم و صبا برقص

بهار من شو و گل گل شگفتنم دریاب به خلوتم بر و ساغر کشیدنم بنگر