شکوه

در سال ۱۹۵۴ برای تکمیل تحصیلات فلسفی خود به دانشگاه میشیگان رفت و در کلاس درس کسانی چون ویلیام فرانکنا و ویلیام آلستون حضور یافت. وی ضمن اعتراف به شکوه خیره‌کننده مباحث فلسفی در دانشگاه میشیگان، از این که تلاش فلسفی آن‌ها مصروف حل پرسش‌های اصلی و مهم نمی‌شد، اظهار نگرانی می‌کرد.

همیشه تازمین وآسمان باد شکوه پادشاه کامران باد

شاه اسماعیل دوم به سنت‌های باستانی ایران توجه خاصی داشت. او تنها نوروزی را که در دوران کوتاه پادشاهی خود داشت با جلال و شکوه بسیار جشن گرفت.

ای ز تو ایّام رسیده بکام داده شکوه تو جهان را نظام

بیهده گویی ز میان گروه گفت که ای حاتم دریاشکوه

دل دعوی محبت او بس که می‌کند شرم آیدم که شکوه کنم پیش دل ازو

شکوه خواهم نکنم، نتوانم؛ جور خواهی نکنی، نتوانی!

ز اول بامداد کز سر کوه سر زدی با هزار فر و شکوه

پیش ابر کف دریا منشت رود بهار شکوه کرده مگر از آفت بی‌سامانی

عارفان را شکوه ای از گردش افلاک نیست اختیار کشتی خود را به طوفان داده اند

شکوه کردن از شتاب عمر، کافر نعمتی است عمر چون آب است وباشد آب خوشتر در گذار

برسر خشت عناصر چه قدر جلوه کند؟ شکوه از تنگی میدان سفر دارد مهر