شکنه

بادی که شکنهای دو زلف تو پراکند زان باد دلی چند پراکند شکسته

لب شیرین نفسی بر لب آشفته بنه که شکر بشکنهد این طوطی گویا گستاخ

هندوی خالش ز شکنهای زلف چتر تجمل بسرافراخته

برو به کنج مدرسه بخور تو نان و اشکنه

ریخت همی آب شب و آب روز آتش رویش به شکنهای موی

چو خال سبز بر رویت کنم راست شکنهای دو گیسویت کنم راست

دلم بسته شد در شکنهای زلفت از آنروی گشتم چنین دلشکسته

روزیکه سفر کنم ازین کهنه وطن افسانه کند از آن شکنهای کفن

چه شکنها که ز سرپنجه ارباب سخن به سر زلف پریشان سخن می آید

وبگاه انتخاب به بررسی هزینهٔ یک وعدهٔ غذایی اشکنه پرداخت و آن را با مرغ مقایسه کرد، به‌طوری‌که سخنان علم الهدی غیرکارشناسی جلوه نمود.

کبود است از شور سودا سرم چو سنبل، شکنهاست در پیکرم

شکنهای او چون نهنگان سیمین ولیکن در آمیخته یک بدیگر