شکمی

گرچه از زرق پشت دارد خم شکمی دارد از حرام چو خم

و شکمی گرسنه و دلی پر درد و جانی پر حسرت. گفتند روا باشد که کسی بی آنکه متابعت سلوک طریقت کند او را این مقام حاصل شود؟ گفت روا بود اما فتوحه علی قدر سفره، فتوح وی باندازه سفر وی بود و نواله وی بقدر حوصله وی.

هر نفسی حوصلهٔ ناز نیست هر شکمی حاملهٔ راز نیست

خبر ز نشئه می نیست تن‌پرستان را چو خم همین شکمی پرشراب می‌سازند

هر کسی را به قدر خود قدمی‌ست نان میده نه قوت‌ِ هر شکمی‌ست

تا شکمی نان و دمی آب هست کفچه مکن بر سر هر کاسه دست

هوس به خوان عطای تو چون رسد، گردد چو آسمان شکمی، چون ستاره دندانی

افتاده ام به دور زمانی که اندر او کس را نمی رسد شکمی سیر از آسمان

گفتمت بسته زر و درمی تا بدیدمت بنده شکمی

وامداری نه کز تهی شکمی دز روئین بود ز بی در می