معنی کلمه شکردن در لغت نامه دهخدا
شیر گوزن و غرم را نشکرد
چونکه تو اعدای ترا بشکری.دقیقی.چو بهرام دانست کآمَدْش مرگ
نهنگی کجا بشکرد پیل و کَرگ.فردوسی.به پیر و جوان یک بیک بنگرد
شکاری که پیش آیدش بشکرد.فردوسی.کسی زنده بر آسمان نگذرد
شکار است و مرگش همی بشکرد.فردوسی.همان شیر درّنده را بشکرد
ز دامش تن اژدها نگذرد.فردوسی.کس از گردش آسمان نگذرد
وگر بر زمین پیل را بشکرد.فردوسی.چون روز جنگ باشد جز پیل نفکنی
چون روز صید باشد جز شیر نشکری.فرخی.گر شیر شرزه نیستی ای فضل کم شکر
ور مار گرزه نیستی ای عقل کم گزای.مسعودسعد.اندر او مرغ خانگی نپرد
زآنکه باز از هوا ورا شکرد.سنایی.مرغ آز و نیاز عالمیان
باز برّ و عطای تو شکرد.سوزنی.به یک کرشمه و یک غنچه زآن دو شکّر خویش
هزاردل بربایی هزار جان شکری.سوزنی.چو باز او شکرد صید او چه کبک و چه گرگ
چو اسب او گذرد راه او چه بحر و چه بر.انوری.چنبردف شکارگه زآهو و گور و یوز و سگ
لیک به هیچ وقت از او هیچ شکار نشکری. خاقانی.- باز شکردن ؛ صید کردن. شکریدن :
من بدیشان شکرم جاهل بی حرمت را
که خران را حکما باز به شیران شکرند.ناصرخسرو.- دل کسی را شکردن ؛ دل او را شکار کردن. دل او را بشکستن. کنایه از کشتن وی :
همان کن کجا از خرد درخورد
دل اژدها را خرد بشکرد.فردوسی. || گرفتن و اخذ کردن. ( ناظم الاطباء ). || شکستن. ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( غیاث ) ( برهان ). شکستن جسمی را چون جام و شیشه و یا عضوی را چون سر و گردن ، یا شکست دادن و منهزم ساختن کسی را :
که جام برادر برادر خورد
هزبر آنکه او جام می بشکرد.فردوسی.ز فرمان یزدان کسی نگذرد
اگر گردن شیر نر بشکرد.فردوسی.