شکربر

سر که دهی شکربری، شبه دهی گهر بری سرمه دهی بصر بری، سخت خوش است تاجری

گر چه بیداد فلک بود ولی شکربرآنک داد لطف و کرم والی سلطان دادم

به‌کیش آزادگی نشایدکه فکر لذات عقده زاید ره نفس‌پیچ وخم ندارد چونی زبند شکربرون آ

گرت چو مورچه گرد شکربر آمده است تو خوش بر آی که با جان برابر آمده است

با نشئهٔ حلاوت درد آشنا نه‌ای چون نی به ناله پیچ وسراپا شکربرآ