شوکا

از پیرزین الطایفه عمر شوکانی شنودم که او گفت که یک روز خواجه ابوالفتح که پسر شیخ بود از دختر شوکان با پدر در خانقاه نشسته بودند و خواجه امام ابوالفتح حکایت وفات شیخ می‌کرد که پیش از وفات خویش بسه روز روی بما کرد و گفت روز پنجشنبه ما را وفات خواهد بود و روز آدینه زحمتی عظیم باشد چنانک شما فرا جنازۀ مانتوانید آمد. پس بفرمود تا چادری آوردند و چهار گوشۀ آن چادر بگرفتند و در هوا بازکشیدند و ما را گفت بزیر این چادر بیرون شوید و انگارید کی این جنازۀ ماست. فرزندان شیخ چنان کردند کی شیخ فرمود بود، بعد از آن بسه روز همان کی شیخ اشارت نموده بود ببود، چون جنازه بیرون آوردند چندان زحمت بود کی ما فرزندان شیخ فرا نزدیک جنازه نتوانستیم رفت این حکایت می‌گفت و هردو می‌گریستند.

اسمیت متخصص تاریخ قدیم هند معتقد است امپراتوری چاندرا گوپتا پدربزرگ آشوکا یک ساتراپ پارسی بود که سال‌ها با دستگاه عظیم شاهنشاهی هخامنشی آشنایی و مراوده داشت و تحت تأثیر این شاهنشاهی چنین حکومتی را تأسیس نمود؛ بنابراین او از بومیان هند نبود بلکه چاندرا گوپتا یک پارسی و یک ایرانی بود.

شیخ عمر شوکانی گفت کی خواجه محمد پدر امام اجل مالکان شوکانی در حال جوانی قبا و کلاه داشتی. روزی شیخ ابوسعید نشسته بود، او پیش شیخ برگذشت. شیخ گفت آن جوان در میان آن قبای عاریه است. این خبر با او رسانیدند او گفت چنانست کی شیخ فرموده است و دیر است تا مرا این معنی اندرون می‌رنجاند. بسی بر نیامده بود کی توبه کرد و سرایی بزرگ خانقاه کرده و مالی بسیار در راه این طایفه و شیخ صرف کرد و چهل مرد صوفی در خانقاه خویش بنشاند در شوکان و گنبد خانۀ عالی و منارۀ کی در شوکان هست هر دو از مال خویش کرد..

افشین سلیمی (زاده ‎۶ آبان ۱۳۷۴ - خرمدره) ووشوکار اهل ایران است.

۲۴ پرهٔ آشوکا چاکرا بر اساسِ مذهب هندو اینها هستند:

اودیسا یا اوریسا ایالتی در شرق کشور هندوستان در کنار خلیج بنگال است. اوریسا نام امروزی منطقه‌ای باستانی است که کالینگا نامیده می‌شد که آشوکا امپراتور سلسله موریا در ۲۶۱ پیش از میلاد به آنجا حمله کرد.

سده‌ها بعد، با ایجاد پادشاهی موریا، و گرویدن شاه آشوکا به بوداگرایی، هندوها که چیرگی آیین بودا را تهدیدی برای کیش خود یافتند، ناچار به تجدید ساختار در هندوئیسم شدند و برخی باورهای بودایی همچون مفهوم کارما (امتیازهای کردار نیک) و قابل انتقال بودن کارما به زندگی‌های بعد هر فرد را وارد نظام عقیدتی هندوئیسم کردند. همچنین به منظور قابل دسترس‌تر کردن دین هندو برای عموم، روحانیون هندو مسئله پرستش ایزدهای شخصی برای هر فرد مؤمن را مطرح کردند و بدین‌طریق نقش ایزدهای ویشنو، شیوا، کریشنا و راما برجسته شد و نقش ایزدهای اصلی دوره ودایی ازجمله ایندرا کاهش یافت.

هرچند فیلسوفان یونانی افلاطون و سقراط دربارهٔ آزادی اندیشه به حداقل پرداخته بودند، اما فرمان‌های پادشاه آشوکا (قرن سوم قبل از میلاد) به عنوان اولین فرمان احترام به آزادی وجدان خوانده شده است. در سنت اروپایی، گذشته از فرمان تحمل دینی توسط کنستانتین اول در میلان در سال ۳۱۳، برخی فلاسفه همچون تمیستیوس، میشل دو مونتنی، باروچ اسپینوزا، جان لاک، ولتر، الکساندر وینت و جان استوارت میل و متخصصان الهیات راجر ویلیامز و ساموئل رادرفورد طرفداران اصلی ایده آزادی وجدان (یا "آزادی روح" به تعبیر راجر ویلیامز) در نظر گرفته شده‌اند.

احسان پیغمبری(متولد ١٣۶٧ مشهد) ووشوکار ایرانی است. وی با کسب مدال برنز در فرم چانگ‌چوان که یکی از بخشهای اصلی ووشو است، در بخش تالو مردان در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگ‌ژو نخستین مدال کاروان ورزشی ایران در آن رقابت‌ها و نخستین مدال ایران در بخش تالو در بازی‌های آسیایی را کسب کرد.وی در تورنمنت ووشو پکن ۲۰۰۸ نیز مدال برنز فرم چانگ‌چوان و در قهرمانی جهان ۲۰۰۹ تورنتو مدال طلای فرم دویلین را که به صورت سه‌نفره انجام می‌شود، کسب کرد.

عرفان آهنگریان (زاده ۲ آذر ۱۳۷۵ - سلمان شهر) ووشوکار اهل ایران است.

مفهوم امروزی اقیانوس جهانی در اوایل سده بیست میلادی توسط اقیانوس‌نگار روسی یولی شوکالسکی برای اشاره به اقیانوسی یکپارچه و پیوسته که بیشتر سطح زمین را می‌پوشاند ابداع شد.

ابوالفتح جلال‌الدین محمد اکبر (۱۵ اکتبر ۱۵۴۲ – ۲۷ اکتبر ۱۶۰۵) که عموماً با نام اکبر کبیر، اکبر یکم و مغول اعظم شناخته می‌شود، سومین امپراتور گورکانی بود که از ۱۵۵۶ تا ۱۶۰۵ حکمرانی کرد. اکبر جانشین پدرش همایون و همچنین بزرگ‌ترین فرمانروا از سلسله گورکانیان هند بود. اکبر پادشاهی خیرخواه، شجاع و خردمند بود و از وی در کنار آشوکا به عنوان تأثیرگذارترین پادشاهان در تاریخ هند و بزرگ‌ترین پادشاه آن سرزمین یاد کرده‌اند.

از شیخ زین الطایفه عمر شوکانی شنیدم کی گفت از امام احمد مالکان شنیدم کی گفت: روزی شیخ ابوسعید قدس اللّه روحه العزیز و استاد امام و جمعی بزرگان متصوفه در بازار نشابور می‌شدند، بر دکانی شلغم جوشیده بود نهاده، و درویشی را نظر بر آن افتاده بود شیخ ما بدانست، هم آنجا کی بود عنان بازکشید، و حسن را گفت برو بدکان شلغم فروش، چندانک شلغم دارد بستان و بیار و هم آنجا مسجدی بود، شیخ در مسجد شد با استاد امام و جمعی متصوفه. حسن بدکان مرد رفت و شلغم بیاورد و صلا آواز دادند، درویشان بکار می‌بردند و شیخ موافقت می‌کرد و استاد امام موافقت نمی‌کرد وبدل انکار می‌کرد کی مسجد در میان بازار بود و پیش گشاده،. بعد از آن بروزی دو سه شیخ ما را با استاد امام بدعوتی بردند و تکلف بسیار کرده و الوان اطعمه ساخته، سفره بنهادند، مگر طعامی بود کی استاد را بدان اشتها بودی و از وی دور بود و شرم مانع، شیخ روی بوی کرد و گفت ای استاد آن وقت کی دهندت نخوری و آن وقت کی بایدت ندهند. استاد از آنچ رفته بود بدل استغفار کرد و متنبه گشت.