شومو

اسماعیل (به عبری: יִשְׁמָעֵאל، ال می‌شنود) مطابق روایت سفر پیدایش در تَنَخ، پسر ابراهیم از هاجر، بردهٔ مصری ساره بود. ابراهیم با درخواست ساره و تأیید خدا اسماعیل و مادرش را از خانه بیرون کرد تا اسحاق تنها وارث او باشد. اسماعیل در زمان مرگ ابراهیم به خانه بازگشت و با کمک اسحاق او را دفن کرد. تنخ او را «مردی وحشی» و نیای بنی‌اسماعیل (شوموئیل) معرفی کرده که اتحادیه ایلاتی چادرنشینی در خاورمیانه باستان بود. کشفیات باستان‌شناسی پژوهش‌های تاریخی نشان می‌دهد اسماعیل در اواخر قرن ۷ پیش از میلاد توسط پادشاهی یهودا به یکی از پسران ابراهیم تبدیل شد تا سلطهٔ پادشاهی یهودا بر شوموئیل را مشروعیت ببخشد، زیرا پادشاهی یهودا ابراهیم را نیای خود محسوب می‌کرد.

(وارلیق)نه بیزیم تکجه آزادلیق قوشوموز دیر بیر مژده ده وئرمیش بیزه همکار لیغمیزدان

تا پیش از راشومون (۱۹۵۱) کوروساوا یازده فیلم سینمایی کارگردانی کرده بود، اما با این فیلم بود که نگاه‌ها را در سراسر جهان خیره کرد. این فیلم تحولی بود بنیادین نه فقط در کار کوروساوا، برای سینمای ژاپن که تا آن زمان در غرب چندان شناخته شده نبود. نمایش این فیلم در جشنواره سینمایی ونیز بی‌تردید رویدادی تعیین‌کننده بود. فیلم جایزه «شیر طلایی» فستیوال را برنده شد.