شوریدگی

سحرگاهی در آن فرخنده گلزار شد از شوریدگی، مرغی گرفتار

در خطر باشد زموج اشک جویا دیده ام منصب شوریدگی دریا ندارد اینقدر

نام هنری او، «یک شوریدگی کامل» برگرفته از جمله‌ای در پردهٔ پنجم صحنهٔ اول نمایشنامهٔ رؤیای شب نیمه تابستان اثر ویلیام شکسپیر است.

از نسیم سحر آموختم و شعله شمع رسم شوریدگی و شیوه شیدایی را

عشق شوریدگیم می طلبد می ترسم که پریشان کند این خواب پریشان ز منش

به صد شوریدگی، از بزم آن بی باک برخیزم نشینم غنچه و چون گل، گریبان چاک برخیزم

طالع شوریده بین کان مایهٔ شوریدگی بی‌خبر یک‌بار از در، درنمی‌آید مرا

این همه شوریدگی و مستی و دیوانگی جرعۀ جامی است کز مبدایِ فطرت می‌چشند

شرط هواداری ما شیدایی و شوریدگی‌ست گر یار ما خواهی شدن شوریده و شیدا بیا

حال شوریدگی‌ام زلف تو می‌داند و آن که سراپای وجودش همه سودا گیرد

شوریدگی از خاطر ما دور نگردد دیوانه ز ویرانه خود عار ندارد