شوریدن

دری به خوشاب کس نشستم شوریدن کار کس نجستم

گر شبی شور ز خاک دراو برخیزد آن یقین دان که ز شوریدن و افغان من است

چو فرموده‌ست رزقت ز آسمان است زمین شوریدن ای فلاح تا کی

لعل لبش آندم که درآید به تبسم شوریدن ما در شکرستان مزه دارد

از مردمان دوری گزیده و در غاری مکان کرده بود و رؤسای قوم خویش را از شرک و پرستش بتان منع همی کرد. و این شد که مردمان پست بر وی شوریدند و شاه به قتل وی ناگزیر شد و وی را سم خوراند.

شوریدنِ نزاری چون بلبل است عمدا کز فرطِ شوق چندی بر گل بُنی سراید

بنظر نمی‌رسد، ثیرون پادشاهی ستم پیشه بوده باشد، وی حاکمیت مطلق و بی منازع خود را تا زمان مرگ ادامه داد ۴۷۲ قبل از میلاد، اما پس از او فرزندش، تروسدییس مشی پدر را تغییر داد و به فرمانروایی جابر و مستبد مبدل شد و به زودی کمتر از یک سال پس از مرگ پدرش مردم آکراگاس بر او شوریدند و او را از شهر بیرون راندند.

پس از این بخش، فردوسی به شرح شوریدن ساسانیان بر اشکانیان و شورش اردشیر بابکان می‌پردازد.

نظارگی‌ای که دیدی از دور شوریدن آن ددان چو زنبور

پس از آنکه پسران جعفرقلی‌خان به سن جوانی رسیدند، علیه عموی خود شوریدند و چند جنگ میان آنها درگرفت ولی برای هیچ‌یک از ۲ طرف پیروزی حاصل نشد، تا آنکه کلبعلی خان به‌طور طبیعی درگذشت و در پی آن، حسینقلی خان ایلخانی با کمک ۳ برادرش، حمایت والی اصفهان و تأیید قانونی حکومت مرکزی تهران، به قدرت رسید. او بعد از استحکام موقعیت خود در بختیاری به لقب ایلخانی رسید و از سوی وی امام‌قلی‌خان به ایل بیگی منصوب گردید. وی در حدود ۳۰ سال در این جایگاه فعالیت کرد.

پارت و گرگان بر من شوریدند و ویشتاسپ پدر من در پارت بود. پس از آن سپاه پارسی را از ری نزد ویشتاسپ فرستادم. وقتی که این سپاه به ویشتاسپ رسید، عازم جنگ دشمن شد. در محلی موسوم به ویش پااوزت در پارت با آنان جنگید. اهورامزدا مرا یاری کرد و به ارادهٔ او ویشتاسپ شورشیان را شکست داد. پس از آن مملکت مطیع من شد.

مستان غمت بار دگر شوریدند دیوانه دلانت سر مه را دیدند

ز شوریدن ناله کر نای برافتاد تب لرزه بر دست و پای

در حذر شوریدن شور و شر‌ست رو توکل کن توکل بهتر‌ست

فکر او معطوف به جمع کردن سپاه بود، به همه توصیه می‌کرد که از سپاهیان پلوپونزی تا بتواند بیشتر اجیر کند و در همه جا انتشار می‌داد چون از طرف تیسافرن نگران است این قشون را تهیه می‌کند. شهرهای ایونی که جزو قلمرو تیسافرن بودند، بر او شوریدند و به استثنای شهر میلت، به طرف کوروش رفتند. می‌زد نیز می‌خواست شورش کند که تیسافرن آگاه شد و شورشگران را معدوم و تبعید می‌کند. این‌ها را کوروش به طرف خود طلبید و پس از اینکه قشونی تهیه شد، این شهر را از خشکی و دریا محاصره کرد و خواست تبعیدشدگان را به شهر وارد کند و این پیشامد را بهانه قرار داد تا سپاهیانی بگیرد.