شوخ و شنگ

ماهرخان، که داد عشق، عارض لاله رنگشان هان! به حذر شوید از غمزهٔ شوخ و شنگشان

فتاد تا دلم آن مست شوخ و شنگ شکست به شیشه خانهٔ رنگم هزار رنگ شکست

بر قد خوبان نظر هر چند اهلی میکند کس ندارد اعتدال قد شوخ و شنگ تو

جنگی چنین که رستم ازو خار میخورد با قد همچو شاخ گلی شوخ و شنگ کرد

مسلمانان مرا بر دل بدانید بسی بار جهان زان شوخ و شنگست

مرد کش تاب کلوخ و سنگ نیست جز زنی رعنا و شوخ و شنگ نیست

گو نام خود ز دفتر اهل نظر بشوی آن را که چشم بر صنمی شوخ و شنگ نیست

باده گلرنگ و نگاری شوخ و شنگ و وقت تنگ هر که را این سود و این سودا نشد مغبون بود

آن نگار پیک باشد دلربای شوخ و شنگ خانه خود بردم و با او نمودم ضرب رنگ

گلدسته نیست شاخ گیاهی است پیش تو این نخل گل که طبع من آراست شوخ و شنگ