معنی کلمه شواز در دانشنامه عمومی
این روستا از آبادی های قدیمی یزد است. قبرستان های قدیمی آنچه در شواز و چه در شواز کهنه و قلعه محکم و بزرگ و مرتفع آن، دال بر کهنگی آبادی است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۱۰۰ نفر ( ۵۱خانوار ) بوده است.
آنچه زیست در این منطقه را، به گذشته ای دور متصل می کند، وجود سنگ نگاره هایی است که در یک مطالعه تطبیقی و در مقایسه با سنگ نگاره های کوه ارنان ( که قدمتی ۷ تا ۱۲ هزار سال دارد ) مشابهتی را نشان می دهد که تاکنون مطالعات باستانی شناسی روی آن صورت نگرفته است.
موقعیت استقرار و شرایط توپوگرافی آن، که مشابهت زیادی با روستای توران پشت نیر دارد، وسعت زیاد کفه طاقستان را، تحت تسلط خود دارد و کیفیتی اساطیری را به ذهن متبادر می سازد. این ویژگی باعث شده که بتواند خطر هجوم غارتگران و متجاوزین را که بیشتر از سمت کفه و منطقه فارس روستا را، تهدید می کرده خنثی نماید و بدین وسیله دوری فاصله از مرکز و شهرهای بزرگ را جبران کند.
• قلعه شواز، نماد استواری علاوه بر موقعیت استراتژیکی روستا، وجود قلعه رفیع در ارتفاع مناسب و در پیشانی روستا، ضریب دفاعی آن را دو چندان نموده است.
• ایرج افشار در کتاب یادگارهای یزد دربارهٔ این قلعه می گوید:”مهمترین قلعه کوهستانی که در خاک یزد بنا شده، قلعه رفیع، محکم و با عظمت و خوش منظر شواز است. این قلعه را بر فراز صخره ای سنگی از سنگ های سخت رسوبی به ارتفاع یکصد متر، که از اطراف پرتگاه ها و خاکریزهای تند دارد، بنا کرده اند و قلعه زیست و زندگی بوده است، مساحت آن را ۵۰۰۰ متر مربع تخمین زده اند.
دیوارهای اصلی بنا از بیرون سنگی و از درون خشت است. جرزهای اتاق ها و سقف ها نیز غالباً از خشت بنا شده است و جزئی آجر در طاق سردرها به کار برده اند. درگاه ورودی قلعه، از آجر است. قلعه در طرف شرق گاو، پهلوی مرتفعی دارد که از آجر بنا شده است و از آن، جهت کشیدن آب استفاده می کرده اند.
در سنگی قلعه از نوع سنگ های رسوبی همان تپه است و پاشنه گرد آن نیز از سنگ می باشد. این در بعد از مرمت قلعه توسط میراث فرهنگی به داخل قلعه منتقل شده و به جای آن یک درب چوبی نصب شده است. سقف یکی از اتاق های قلعه، با تیرهای چوبی از جنس چوب سنجد، پوشیده شده است.