اسم: شهیار (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: šah yār) (فارسی: شهيار) (انگلیسی: shah yar) معنی: همنشین و مونس شاه، نظیر و همتای شاه، ( به مجاز ) بلند مرتبه، [شه = شاه، یار ( در قدیم ) همدم، همنشین، مونس، نظیر، همتا، یار]، روی هم به معنی همدم، ( در قدیم ) یاور شاه، مددکار شاه، یارِ شاه، یاور و کمک کننده شاه، نام یکی از دانشمند زرتشتی در قرن یازدهم یزگردی
معنی کلمه شهیار در دانشنامه عمومی
پروانه شهیار ( نام علمی: Limenitis archippus ) از گونه پروانه هایی است که در سال ۱۷۷۶ میلادی توصیف علمی شدند. از نورت وست تریتوریز تا کرانه شرقی کسکیدز و کوه های سیرا نوادا و به سوی جنوب تا مکزیک، زیستگاه این گونه است. پهنای بال ۵۳ تا ۸۱ میلی متر است. رنگ بال آن نارنجی و سیاه با طرح های تکه تکه است.
جملاتی از کاربرد کلمه شهیار
لاله از خاک جوانان به در آمد که تو هم شهریارا به سر تربت شهیار آیی
در ایران ترانه‌های اعتراضی جنبه‌های گوناگونی را در برمی گیرد که در هر مرحله با اعتراضات اجتماعی، سیاسی و مدنی یک نسل جدیدی از آهنگسازان با سبک‌های متفاوتی وارد پهنه عمل شده‌اند. به عنوان مثال می‌توان به ترانه «جمعه» با صدای فرهاد مهرداد اشاره کرد که توسط شهیار قنبری سروده و آهنگساز آن اسفندیار منفردزاده است.
اردلان سرفراز (زادهٔ ۲۴ تیر ۱۳۲۹ در داراب) شاعر و ترانه‌سرا است که در کنار شهیار قنبری و ایرج جنتی عطایی از بنیان‌گزاران ترانه نوین ایران است.[۱]
ترانه هجرت با شعر شهیار قنبری و آهنگ ناصر چشم‌آذر که قرار بود، افشین مقدم این ترانه را اجرا کند اما به دلیل تصادف فوت کرد، و گوگوش این ترانه را اجرا کرد.
از جمله آثار او «افسانه هستی» (با شعر هما میرافشار و صدای هایده) تنظیم سه ترک از آلبوم حکایت بنام حکایت، شکایت و پرنده‌های قفسی و … از سیاوش قمیشی و «صحنه» (با شعر شهیار قنبری و صدای امیر) است.
اولین کتاب شعر شهریار به کوشش ابوالقاسم شیوا متخلص به «شهیار» دوست صمیمی شهریار در سال ۱۳۰۸ منتشر گردید.
ابی به خواندن ترانه‌هایی با مضامین سیاسی، اجتماعی و نیز عاشقانه علاقه نشان می‌دهد. او ترانه‌های متعددی در مورد ایران خوانده که بسیاری از آن‌ها دارای مضامین سیاسی اعتراضی و گاه بحث‌انگیز بوده‌اند. از جملهٔ این ترانه‌ها که سرشار از مضامین سیاسی هستند می‌توان به «خلیج فارس»، «خانه سرخ است»، «بشکن» و «درخت» اشاره کرد. ترکیب ملودی فرید زلاند و کلام شهیار قنبری و تنظیم منوچهر چشم‌آذر منجر به خلق ترانه‌ای شده است با نام «نون و پنیر و سبزی» که می‌توان آن را سمبل ترانه‌های معترض دورهٔ خود به حساب آورد. این ترانه با اجرای مشترک ابی و داریوش به عنوان یکی از ترانه‌های ممنوعه در سال‌های اوایل دههٔ ۱۳۷۰ در ایران به صورت پنهانی دست به دست می‌گشته است.[نیازمند منبع]
