شهرکی

معنی کلمه شهرکی در دانشنامه آزاد فارسی

طایفۀ بزرگ و قدیمی سیستانی، از طوایف فارسیوان. این طایفه احتمالاً از بازماندگان خوارج سیستان و یا اعقاب مهاجرانی از نواحی داخلی ایران بودند. بنا به اخبار طایفه ای، نیاکان این مردم قرن ها پیش از حوالی شهریار، از توابع استان تهران، به بم و نرماشیر کرمان مهاجرت کردند و به تدریج در ناحیۀ بزرگ زابل و کنار رودخانۀ هیرمند و دریاچۀ هامون مستقر شدند و از طریق وصلت های خانوادگی با طایفۀ فارسیوان سربندی، به یکی از طوایف قدرتمند سیستان تبدیل شدند. فارسیوان ها رقیبان دائمی طوایف بلوچ نارویی و سنجرانی بودند. اقتدار شهرکی ها سبب شده بود که نارویی ها در قرن ۱۲ق و پس از سقوط دولت صفویه با شهرکی ها ائتلاف کنند. مرکز خوانین شهرکی روستای دشتک بود. این روستا از نخستین آبادی های طایفۀ شهرکی در سیستان است. خوانین شهرکی اراضی مرغوب فراوانی در اطراف رودخانۀ هیرمند داشتند و هاشم خان و محمدرضاخان شهرکی از خوانین معروف این طایفه بودند. از آخرین خان های سرشناس این طایفه، محمدعلی خان شهرکی بود که در دورۀ مظفرالدین شاه قاجار ازجمله مأموران دولتی به شمار می آمد. در آن سال ها بخش بزرگی از قلمرو پیشین شهرکی ها به حوزۀ حکومت و ریاست امیر قائنات پیوسته بود. به نوشتۀ ذوالفقارخان کرمانی، از اعضای ایرانی هیئت تعیین حدود ایران و افغانستان در ۱۲۸۸ق، جمعی از شهرکی ها در شهر بابک و نرماشیر سکونت داشته اند.

معنی کلمه شهرکی در ویکی واژه

از خاندان های بزرگ در سیستان ایران.

جملاتی از کاربرد کلمه شهرکی

الماسی جماعت و شهرکی در کشور تاجیکستان است که در ناحیهٔ حصار ناحیه‌های تابع جمهوری قرار دارد. جمعیت این جماعت ۱۵۰۲۹ است.
در دوره ساسانیان، خفر یکی از رستاقهای کوره اردشیر خوره بود. جغرافی‌نویسان سده چهارم، خفر را ناحیه و شهری مشروب از رود سَکّان دانسته‌اند. در سده ششم شهر خفر از شهر کوار بزرگ‌تر بود و هوای لطیف، آب گوارا، غلات، میوه‌های سردسیری و گرمسیری و جامع و منبر داشت. در سده هفتم، یاقوت حموی (ذیل «خبر») آن را شهرکی نزدیک شیراز ذکر کرده‌است. در سده هشتم حمداللّه مستوفی (ص ۱۱۶–۱۳۳) خفر را شهری آباد و دارای قلعه مستحکمی به نام تیرخدا (تیرخدای؛ واقع در کوهی بلند نزدیک خفر) معرفی کرده‌است. این قلعه در سده هشتم، مدتی در اختیار حکام آل‌مظفر بود. در سده یازدهم، شاردن و تاورنیه در مسیر سفرشان از شیراز به جهرم و بندرعباس از کاروان‌سرای خفر یاد کرده‌اند.
آب محنت جماعت و شهرکی در کشور تاجیکستان است که در ناحیهٔ رشت ناحیه‌های تابع جمهوری قرار دارد.
دهخدا در واژه‌نامه خود می‌نویسد: «اقلید شهرکی است واقع در استخر فارس، دارای ولایات و مزارع بیشمار، دارای یک بخش مرکزی و مهم به نام سرحد چهاردانگه که سابقاً دشت روم گفته می‌شده‌است.»
وارث ملک چون شود دشمن او به زرق و زر مفتی شهرکی شود مور و مگس به طیلسان؟
استقلال جماعت و شهرکی در کشور تاجیکستان است که در ناحیهٔ لخش ناحیه‌های تابع جمهوری قرار دارد.
آرتاشات یا اَردْشاد (به ارمنی: Արտաշատ) یک شهرک در ارمنستان است که در استان آرارات واقع شده‌است. در کیلومتری شمال آرتاشات، مرکز استان آرارات واقع شده است. آرتاشات شهرکی است قدیمی در کرانه رود ارس است. این شهرک مرکز استان آرارات است.
آب‌بُردان جماعت و شهرکی در شمال غربی تاجیکستان است که در ناحیهٔ مست‌چاه ولایت سغد قرار دارد. جمعیت این جماعت ۲۷٬۳۶۶ نفر است.
شهرستان‌های شهرکرد و بروجن در چهارمحال و بختیاری و به ویژه شهرکیان (مزرعه احمدآباد) سکونت گاه گروه‌هایی از ارمنی‌ها بوده‌است. شمار ارمنیان چهارمحال در ۱۸۸۰ میلادی به سرشماری از خلیفه‌گری اصفهان، ۲۸۹۵ نفر بوده‌است. این تعداد بنابر آمار خلیفه‌گری ارمنی‌های تهران در ۱۹۶۳ میلادی به ۴۳۰۰ نفر می‌رسید.
آوچی جماعت و شهرکی در شمال غربی تاجیکستان است که در ناحیهٔ غانچی ولایت سغد قرار دارد. جمعیت این جماعت ۲۳٬۴۰۷ نفر است.
قدوس‌آباد شهرکی است که خط عبوری برای رفتن به هرات می‌باشد.