شهرستان

و همه این امور در محبت مخلوق مشاهد و محسوس است، چه جای محبت خالق، و عشق جمال ازلی و حسن ابدی، که نهایتی از برای آن متصور نه و قلوب دوستان او چون در عرصه جمال و جلال او بایستند از ملاحظه جلال او بی خود و حیران، و از مشاهده جمال او واله و سرگردان می گردند و حکایت دوستان و قصه های محبان بر این مطلب شاهدی است عدل، و گواهی است صدق و عالم محبت را عجایبی است که به وصف در نمی آید و شگفتیهای در شهرستان عشق است که عقل باور ندارد و تا کسی بر آن نرسد طعم آن را نمی یابد.

عاشق مسکین شنید این پند گشت سوی شهرستان روان از کوه و دشت

امر حق آمد به شهرستان و ده خانه و دیوار را سایه مده

بر در این هفت ده قحط وفاست راه شهرستان جان خواهم گزید

خدایگان جهان باد و پادشاه زمین بعون ایزد کشور گشاو شهرستان

سوی شهرستان عزلت، خیمه بیرون زد دلم رفتم از یاد شما، ای همنشینان همتی

ای پسر باید پی تسخیر شهرستان دل دل ز جان بگرفتن و جان دلاور داشتن

تو بشناس آنکه او باب الجنانست بشهرستان احمد چون جنان است

ز شهرستان هستی رو به کنج نیستی آرم به صحرای فراخ از گوشه های تنگ بگریزم

شب‌روان دل به شهرستان زلفش می‌روند کی بود فکر عسس رندان دُردآشام را؟!