شهد

گرچه تلخی می کشد از شوربختی در جهان شعر شیرین خوشش از شهد خوشتر آفرید

یاد لب تو گر برود بر زبان کلک گردد مدام شهد و قلم نیشکر شود

خانه پر شهد چو گردد مگس آواره شود آفت خواجه مغرور، هم از مال خودست

ولی پایگاه دیگر در مشهد دارد که آموزش می دهند و در شهر های دیگر با همکاری برخی آموزشگاه ها فعالیت خود را شروع کرده اند.

ز خود مشتاق شهد افشان چو طوطی نیست منقارم کز آن آیینه رو دارم من این شیرین‌مقالی را

لب شیرین تر از شهدش نظر کن دهان به ز تنگ شکرش بین

بقعه میر شمس الدین لاهیجانی مربوط به دوره صفوی است و در لاهیجان، خیابان شهدا واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۴۶ با شمارهٔ ثبت ۶۴۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قمی نیز که تحصیلات خود را در مشهد آغاز کرده بود همراه با پدر و ۱۱ تن دیگر از برادرانش من جمله سیدتقی به عراق رفت و در آنجا علاوه بر پدرش، به تحصیل نزد علمای بزرگ آن زمان، همچون میرزا حسین نائینی و ضیاء الدین عراقی پرداخت و در سن کم به درجه اجتهاد رسید.

ز گزندی کزین گروه کشند شهد جان پروری ز دوست چشند

* گویند: بهشت و حور و کوثر باشد، جوی می و شیر و شهد و شکّر باشد؛

تو گمان داری که این شهد است نوشی روز و شب نی بود شهد و نه شکر بلکه باشد سم فار

ای عجب لطفش به آید یا که قهر شهد او فایق‌تر آید یا که زهر

به جان گر می دهد از خال لعلش بوسه ای بستان که هندو بچه ارزان می فروشد شهد ناب امشب