شناسنده

سخنها مرا این شگفتی بس است شناسنده ی مرتبه ی هرکس است

پذیرفتم از کردگار جهان شناسندهٔ آشکار و نهان

جز او را مخوان کردگار جهان شناسندهٔ آشکار و نهان

شناسنده گر نیست شوریده‌مغز نه بهره شناسد ز دینار نغز

امیدستم از کردگار جهان شناسندهٔ آشکار و نهان

نشناختم که یار کدام است و گل کدام با آنکه برگ برگ، شناسنده گلم

همی خواهم از کردگار جهان شناسندهٔ آشکار و نهان

چشم دلی که نوبر بینش نکرده است گردد ز دیدن تو شناسنده خدا

شناسنده بحر و بر نیستی گر از دیده خشک، تر نیستی

شناسنده بد شهریار اردشیر چو دیدی به درگاه مرد دبیر