شمار

هم بت قلب شمارند مرا برهمنان طاق ابروی تو را بس که به قربان رفتم

خود قیامتهای انفس هست چار آن یکی صغری دگر وسطی شمار

از شمار دو چشم یک تن کم وز شمار خرد هزاران بیش

کسی کز وام شیرین شد شمارش همیشه تلخ باشد روزگارش

یک دانه بی‌شمارست از آسیای گردون از چشم کور اشکی بسیار می‌نماید

بادا مه و سال بر تو میمون تا هست شمار روز و مه، سال

در پله اعداد اقامت منمایید آن حسن که بیرون ز شمارست ببینید

من روز شمارم بخود وعید همایون خورشید صفت نیمشب از در چو در آئی

وآنکس که به خود فرو نیاید پویندهٔ حق گزین شمارش

همه دم‌های این عالم شمرده‌ست تو ای دم چه دمی که بی‌شماری