شق

گر نه چنان بود باین عشق و حسن من ز حسن بودم و از من حسن

چون تو نه مردی نه زن در کار عشق کی توانی کرد حل اسرار عشق

کس نیست که غم از دل ما داند برد یا چارهٔ کار عشق بتواند برد

گفت خو باز کن از صحبت دل ابن یمین کو بر آن جان و جهان عاشق زارست هنوز

شیرین شکر لب ار نئی در ره عشق باری، به جهان چو کوهکن باید بود

امروز که از حاصل عشقت نزدم دم فردا بتو گوید که کجا؟ هی! چه توان کرد؟

درین میدان نیامد همچو من مرد به عشقم عاشقی ها می توان کرد

چونکه در عشق آمدی از سرگذر تا بیابی از شه معنا خبر

عشق ندای بلند کرد به آواز پست کای دل بالا بپر بنگر بالای عشق

نیست در شهر کس که عاشق نیست چه بلا گشت حسن مشهورش