شق القمر

مدعی گوی به بیند دو رخ خوب تو را گر بشق القمر احمدش انکاری هست

خطابش سکه بر دینار خور زد قمر را مهر و انشق القمر زد

آفتاب آمد که انشق القمر بشنو این فرمان اعلا روز شد

شق القمر هم ناظران آمد دلیل دیگرش سنت خلیل الله کرد احمد به روی خود عیان

کافران دیدند احمد را بشر چون ندیدند از وی انشق القمر

ای که در شق القمر انکار داری هان ببین سر او اندر خم ابروی جانان است و بس

پدید آمد از فرق آن نامور دگر باره آثار شق القمر

نیستت داعیه امر نبوت لیکن برخ از خنده، تو را آیت شق القمر است

کار یک انگشت اعجازت بود شق القمر شمه ای از کار معراجت بود گردون دری

یکی تیغ زد بر سر شهریار کزان گشت شق القمر آشکار