شغب

رسته گلها، ز طرب، رنگ برنگ؛ گشته مرغان، ز شغب، حال بحال

بلبل آشفته، شغب را بمان نوبت حالست، مکن قیل و قال

خور و خواب و خشم و شهوت شغب است و جهل و ظلمت حیوان خبر ندارد ز جهان آدمیت

از شغب هر پلنگ شیر قضا بسته دم وز فزغ هر نهنگ حوت فلک ریخت ناب

بلبل چه مذکر شده و قمری قاری برداشته هر دو شغب و بانگ و فغان را

تا روی به جنبش ننهد ابر شغبناک صافی نشود رهگذر سیل ز خاشاک

شغبهای آیینهٔ پیل مست همی شانه بر پشت پیلان شکست

از آتشِ غیرت که بر افروخت به گردون دودِ شغب از خرمنِ طاعات برآورد

گاه عاجز ضعیف تن ز تبی گاه همچون سبع پر از شغبی

پرتوی، نوری، حوری، قمری، خورشیدی شاهدی، شوخی، شنگی، شغبی، خوش سیری