شغ

دم مرگ است و بازم دل بود در فکر یار خود اجل در کار خود مشغول و من و من در فکر کار خود

چو هیچ شغل دگر را نمی سزم باری کنم بفّر مدیح تو زنده نام پدر

هوس در جلوه‌گاه عشق دایم پیش رو باشد مشو مشغول این آهو که از پی شیر می‌آید

دشمن ز شغل خصمی آسودگی ندارد تا بخت دشمن ماست در آرزوی خواب است

تو در این یک هفته، مشغول کدام علم خواهی گشت، ای مرد تمام؟

شغل همه آفاق به فرمان تو شد خوب کار همه احرار به کردار تو شد راست

خواهم که چنان کنی بعشقم مشغول کز عشق تو با تو هم نپردازم بیش

محمد بن شبیب، غلام نظام گفت: روزی به بصره به خانه ی امیری شدم. افسار از خر خویش باز کردم. کودکی وی را بگرفت و به بازی مشغول شد.

مشغول به کار گشته اطفال مانند پری که واکند بال